تأثير سبك رهبري ديجيتال در تدريس ديجيتال معلمان با نقش ميانجي توانمندسازي روان‌شناختي

هدف پژوهشِ حاضر بررسي تأثير سبك رهبري ديجيتال در تدريس ديجيتال معلمان با نقش ميانجي توانمندسازي روان‌شناختي است. براي نيل به اين هدف، از روش توصيفي ـ همبستگي به‌كمك مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد. جامعۀ پژوهش را همگي معلمان مدارس دولتي و غيردولتي شهرستان خدابنده به تعداد ۹۵۶ نفر تشكيل مي‌دهند. نمونۀ پژوهش نيز شامل 274 معلم بود كه به روش نمونه‌گيري سهميه‌اي و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان انتخاب شدند. ابزار استفاده‌شده در اين پژوهش، سه پرسش‌نامۀ سبك رهبري ديجيتال انجمن بين‌المللي فناوري آموزش (2014)، تدريس ديجيتال حمزه و همكاران (2021) و توانمندسازي روان‌شناختي اسپريتز و ميشرا (1997) بود. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از دو نرم‌افزار اس‌پي‌اس‌اس 26 و اسمارت پي‌ال‌اس 3 استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه رهبري ديجيتال بر دو متغير تدريس ديجيتال (بتا=0/89) و توانمندسازي روان‌شناختي معلمان (بتا=0/65) اثر مستقيم و معناداري دارد. توانمندسازي روان‌شناختي معلمان نيز بر تدريس ديجيتال معلمان (بتا=0/82) اثر مستقيم و معناداري دارد. همچنين رهبري ديجيتال با نقش ميانجي توانمندسازي روان‌شناختي (بتا=0/24) بر تدريس ديجيتال معلمان اثر غيرمستقيم و معناداري دارد. براساس يافته‌هاي پژوهش، گفتني است كه موفقيت سبك رهبري ديجيتال بر تدريس ديجيتال معلمان نيازمند فرهنگ‌سازي در به‌كارگيري ابزارهاي ديجيتال در فرايندهاي ياددهي –يادگيري، فراهم‌كردن زيرساخت‌هاي لازم براي تدريس ديجيتال معلمان و كمك به افزايش شايستگي‌ها، مهارت‌ها و اعتمادبه‌نفس معلمان در استفاده از ابزارهاي ديجيتال در فرايند ياددهي- يادگيري است.