تأثير عصاره آبي عناب بر يادگيري، حافظه، فعاليت حركتي و سطح مالون دي‌آلدئيد مغز موش‌هاي صحرايي مبتلا به پاركينسون

سابقه و هدف: بيماري پاركينسون به‌عنوان يك اختلال پيشرونده ناشي از تخريب نورون‌هاي دوپامينرژيك به كندي حركات، لرزش و اختلال عملكرد شناختي منجر مي‌شود. تجويز عناب در مدل‌هاي حيواني اختلال سيستم عصبي اثرات مطلوبي بر توانايي حافظه و بيوماركرهاي استرس اكسيداتيو داشته است. بر اين اساس، تأثير تجويز عصاره آبي عناب بر يادگيري، حافظه، فعاليت حركتي و بيوماركر استرس اكسيداتيو در موش‌هاي صحرايي مبتلا به پاركينسون بررسي شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه، تعداد 40 سر موش صحرايي بالغ نژاد ويستار به چهار گروه تقسيم شدند: گروه كنترل، گروه پاركينسوني درمان‌نشده و دو گروه تحت تيمار با عصاره آبي عناب در دو غلظت مختلف 500 و 1000 ميلي‌گرم بر كيلوگرم در روز. القاي مدل پاركينسون با تزريق 6-هيدروكسي دوپامين (6-OHDA) صورت گرفت. فعاليت چرخشي با تزريق آپومورفين ارزيابي شد. از ماز آبي موريس براي ارزيابي يادگيري و حافظه فضايي استفاده گرديد. همچنين استرس اكسيداتيو توسط بيوماركر مالون دي‌آلدئيد (MDA) مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج: داده‌هاي حاصل نشان داد كه پاركينسون القاشده با 6-هيدروكسي دوپامين به اختلال در يادگيري، حافظه و فعاليت چرخشي منجر مي‌شود. تجويز 1000 ميلي‌گرم بر كيلوگرم عناب باعث بهبود يادگيري و حافظه شد (0/0001 P). علاوه‌براين، دوزهاي 500 و 1000 ميلي‌گرم بر كيلوگرم عناب، چرخش‌هاي ناشي از آپومورفين را كاهش داد (0/0001 P). همچنين، عناب باعث كاهش سطح مالون دي‌آلدئيد (MDA) در مغز مياني و هيپوكمپ شد (0/05 P). نتيجه‌گيري: عصاره آبي عناب تجويزشده در مدل حيواني پاركينسون مي‌تواند اثر مطلوبي بر حافظه، يادگيري، چرخش‌هاي ناشي از آپومورفين و سطح مالون دي‌آلدئيد (MDA) مغز داشته باشد.