تأثير تغذيه پرچرب و تمرين استقامتي تداومي بر بيان فاكتورهاي رونويسي TFEB و E2F1 در بافت چربي احشائي موش‌هاي سوري

سابقه و هدف: فاكتورهاي رونويسي TEEB و E2F1 نقش مهمّي در متابوليسم ايفا مي‌كنند. در اين پژوهش، تأثير تغذيه پرچرب و تمرين استقامتي تداومي بر بيان ژن‌هاي اين دو عامل در بافت چربي احشائي موش‌هاي سوري، مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، 28 سر موش سوري نر (C57BL/6) در چهار گروهِ كنترل، غذاي پرچرب، تمرين ورزشي و غذاي پرچرب - تمرين ورزشي قرار گرفتند. موش‌هاي گروه‌هاي غذاي پرچرب به‌مدت 12 هفته غذاي پرچرب مصرف كردند. موش‌هاي گروه‌هاي تمريني به‌مدت شش هفته، تحت تمرين استقامتي بر روي نوارگردان قرار گرفتند. موش‌هاي گروه تمرين - غذاي پرچرب علاوه‌بر مصرف غذاي پرچرب، تحت تمرين ورزشي قرار گرفتند. براي اندازه‌گيري بيان نسبي ژن‌هاي E2F1 و TFEB از روش Real Time–PCR استفاده شد. نتايج: 1) بر اثر تغذيه پرچرب و تمرين ورزشي، ميزان بيان ژن TFEB در بافت چربي احشائي افزايش يافت (p 0.05). تركيب تمرين ورزشي و تغذيه پرچرب، بيان TFEB را افزايش داد (0.02=P)؛ اما اين تأثير، در قياس با اثر جداگانه تمرين ورزشي و تغذيه پرچرب بيشتر نبود (0.05 P). تغذيه پرچرب، ميزان بيان ژن E2F1 را افزايش داد (0.03=P). تمرين ورزشي و تركيب غذاي پرچرب و تمرين ورزشي، هيچ‌كدام افزايش معني‌داري در بيان E2F1 ايجاد نكردند (0.05 P). نتيجه‌گيري: تمرين استقامتي تداومي، تأثير مشابهي (و نه متضاد) با تغذيه پرچرب در بيان ژن TFEB دارد. همچنين مي‌توان تصور كرد كه اين نوع تمرين ورزشي مي‌تواند تأثير افزايشي تغذيه پرچرب در بيان E2F1 را تا حدودي خنثي كند.