بررسي تأثير توأم تروگزروتين و ورزش تناوبي شديد در بيان ژن‌هاي ميتوفاژي Mfn2 و Parkin و سمّيت قلبي ناشي از دوكسوروبيسين در سلول‌هاي قلبي رت

سابقه و هدف: دوكسوروبيسين (DOX)، داروي مؤثر در درمان انواع سرطان است كه كاربرد آن به‌دليل سمّيت قلبي ناشي از دوز تجمعي، محدود شده است. هدف از تحقيق حاضر، بررسي تأثير توأم تروگزروتين (TRX؛ مشتق از فلاونوئيد روتين و داراي خواص فارماكولوژيكي مختلف) و تمرين تناوبي شديد (HIIT) در كاهش سمّيت قلبي ناشي از DOX و بيان ژن‌هاي ميتوفاژي  MFN2و Parkin در سلول‌هاي قلبي رت‌ها است. مواد و روش‌ها: رت‌هاي ويستار نر به‌صورت تصادفي در پنج گروه (N=10) تقسيم شدند: ۱) Control، ۲) DOX، ۳) HIIT+DOX، ۴) ­TRX+DOX، ۵) HIIT+TRX+DOX. پس از آخرين تمرين HIIT، رت‌هاي تمرين‌كرده و گروه كنترل مربوطه تحت تزريق داخل‌صفاقي DOX با دوز 20 ميلي‌‌گرم بر كيلوگرم قرار گرفتند. براي تأييد آسيب قلبي ناشي از دوكسوروبيسين نشان داده شد كه تزريق DOX، ميزان لاكتات دهيدروژناز سرم رت‌ها را از 3±57 تا 6±171 واحد در ليتر افزايش داده است. ميزان بيان ژن‌هاي ميتوفاژي شامل Mfn2 و Parkin با روش Real-Time PCR انداز‌ه‎گيري شد. نتايج: تزريق DOX ميزان بيان ژن‌هاي ميتوفاژي  Mfn2و Parkin  را در مقايسه با گروه كنترل كاهش داد (0/01 P). تأثير توأم تمرين HIIT و مصرف تروگزروتين، به افزايش معني‌دار ميزان بيان ژن‌هاي ميتوفاژي Mfn2 (0/05 P) و Parkin (0/01 P) نسبت به گروه DOX منجر شد. نتيجه‌گيري: كاربرد توأم تروگزروتين و تمرين HIIT مي‌تواند بيان ژن‌هاي ميتوفاژي Mfn2 و Parkin را در سلول‌هاي قلبي رت‌هاي دريافت‌كننده DOX افزايش و سمّيت قلبي ناشي از DOX را كاهش دهد.