اثرات تعاملي تمرين هوازي و مكمل كروسين بر برخي نشانگرهاي آپوپتوزي كليه در موش‌هاي صحرايي در معرض دوكسوروبيسين

سابقه و هدف: استفاده از دوكسوروبيسين براي اهداف درماني با بروز اختلالات كليوي همراه است. بنابراين هدف مطالعه حاضر، بررسي اثر تعاملي تمرين هوازي و مكمل كروسين بر مقادير لنفوماي 2 لنفوسيت B^1 (Bcl-2) و پروتئين X وابسته به Bcl-2^1 (Bax) و نسبت Bax/Bcl-2 كليه در موش‌هاي صحرايي در معرض دوكسوروبيسين بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش، 40 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار (با سنّ 10-8 هفته و وزن 220-200 گرم) به‌طور تصادفي به گروه‌هاي (1) كنترل سالم، (2) دوكسوروبيسين (mg/kg/day 2)، (3) دوكسوروبيسين + تمرين، (4) دوكسوروبيسين + كروسين و (5) دوكسوروبيسين + تمرين + كروسين تقسيم شدند. تمرينات هوازي براي مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با شدت 70-60 درصد VO2max انجام شد و مصرف كروسين روزانه mg/kg/day 50 بود. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون آناليز واريانس يك‌راهه همراه با آزمون تعقيبي توكي استفاده شد (0/05≥P). نتايج: مقادير Bax و نسبت Bax/BCL2 در گروه‌هاي دوكسوروبيسين + كروسين و دوكسوروبيسين + تمرين + كروسين كمتر و مقادير BCL2 بالاتر از گروه دوكسوروبيسين بود (0/001=P). مقادير Bax و نسبت Bax/BCL2 در گروه دوكسوروبيسين + تمرين كمتر از گروه دوكسوروبيسين بود (0/001=P). مقادير Bax و نسبت Bax/BCL2 در گروه دوكسوروبيسين + تمرين + كروسين كمتر و مقادير BCL2 در اين گروه بالاتر از گروه دوكسوروبيسين + كروسين بود (001/0=P). مقادير BCL2 در گروه دوكسوروبيسين + تمرين + كروسين بالاتر و نسبت Bax/BCL2 در اين گروه كمتر از گروه دوكسوروبيسين + تمرين بود (0/001=P). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد كه تمرين هوازي با كاهش Bax و كروسين با افزايش BCL2 اثرات مطلوبي بر مهار آپوپتوز در بافت كليه موش‌هاي صحرايي دارند. اما اين دو مداخله به‌طور تعاملي نيز داراي اثرات مهاركننده آپوپتوز در بافت كليه، متعاقب قرارگرفتن در معرض دوكسوروبيسين مي‌باشند.