ارزيابي عملكرد كمي و كيفي علوفه حاصل از سري‌هاي افزايشي يونجه‌حلزوني در مخلوط با سورگوم در شرايط كم‌آبياري

جبران كمبود آب در بخش كشاورزي نيازمند بهره‌گيري از روش‌هاي صحيح مديريت زراعي مي‌باشد. هدف از اجراي اين آزمايش بررسي اثرهاي سطوح كم‌آبياري براساس نياز آبي گياه سورگوم بر صفات كمي و كيفي الگوي كشت مخلوط سورگوم (Sorghum bicolor L.) و يونجه‌حلزوني (Medicago scutellata L.) بود. اين آزمايش به‌صورت كرت‌هاي خردشده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار طي دو سال زراعي 98 97 و 97 96 در كرمانشاه اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل سطوح آبياري 50، 75، 100 و 125 درصد (به‌عنوان كرت‌هاي اصلي) و نسبت‌هاي كشت خالص سورگوم، كشت خالص يونجه‌حلزوني، كشت 100 درصد سورگوم توأم با سري‌هاي افزايشي 50، 75 و 100 درصد يونجه‌حلزوني‌ (به‌عنوان كرت‌هاي فرعي) بود. براساس نتايج آزمايش بيش‌ترين عملكرد علوفه تر و خشك (به‌ترتيب 53578.45 و 13302.68 كيلوگرم در هكتار) در كشت 100 سورگوم+ 100 يونجه‌‌حلزوني و در تيمار 125 درصد نيازآبي حاصل شد كه علاوه بر استفاده مؤثر از زمين (نسبت برابري زمين 1.29)، افزايش 834.82 كيلوگرم در هكتار علوفه تر و 63.36 كيلوگرم علوفه خشك را در مقايسه با كشت خالص سورگوم با نياز آبي 125 درصد در پي داشت. با كاهش سهم يونجه‌حلزوني در مخلوط، ميزان پروتئين 11.05 درصد كاهش يافت. هم‌چنين بيش‌ترين درصد خاكستر خام (11.79 درصد) و ماده خشك قابل هضم علوفه (81.04 درصد) در علوفه در تيمار كشت خالص سورگوم و بيش‌ترين درصد الياف غيرمحلول در شوينده اسيدي در الگوي كشت خالص يونجه‌حلزوني (30.94 درصد) مشاهده شد. به طوركلي ممكن است كه كشت مخلوط سورگوم با يونجه‌حلزوني (تراكم 100:100)، علاوه بر بهبود كمي و كيفي علوفه، افزايش بهره‌وري آب را نيز در پي داشته باشد.