بررسي برخي ويژگي هاي مورفولوژيك، عملكرد، اجزاي عملكرد و درصد روغن ژنوتيپ‌ هاي كنجد تحت تأثير تنش خشكي

به‌منظور بررسي اثر تنش خشكي بر برخي ويژگي هاي مورفولوژيك، عملكرد، اجزاي عملكرد و درصد روغن دانه ژنوتيپ‌هاي كنجد، آزمايشي به‌صورت كرت هاي خردشده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1397 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه ولايت ايرانشهر اجرا شد. تيمار تنش خشكي شامل آبياري معمول (براساس 100 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A) و تنش خشكي (براساس 200 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A) به‌عنوان عامل اصلي و ارقام كنجد شامل دشتستان2 و 5، يلووايت، جيرفت13‌، توده‌محلي دم‌سياه و داراب1، به‌عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد كه تنش خشكي سبب كاهش معني‌دار ارتفاع بوته، تعداد شاخه و تعداد كپسول در بوته، تعداد دانه در كپسول، عملكرد دانه و بيولوژيك، درصد و عملكرد روغن شد. افزايش عملكرد دانه در شرايط آبياري معمول در مقايسه با شرايط تنش خشكي 28.67 درصد بود. بين ژنوتيپ‌ها، ژنوتيپ‌ داراب1 در مقايسه با ساير ژنوتيپ‌هاي مورد بررسي در هر دو شرايط آبياري بيش‌ترين عملكرد دانه و روغن را دارا بود. بنابراين اين ژنوتيپ‌ براي كشت در ايرانشهر مناسب خواهد بود. نتايج همبستگي نشان داد كه عملكرد دانه با تعداد كپسول در بوته، تعداد دانه در كپسول، عملكرد بيولوژيك و وزن هزاردانه همبستگي مثبت و معني داري داشت و بيش‌ترين همبستگي مربوط به عملكرد دانه و عملكرد روغن بود.