اثر نوع مالچ‌ زنده و زمان كاشت آن بر كنترل علف‌ هاي‌ هرز و عملكرد سياه‌ دانه

به‌منظور بررسي تأثير مالچ‌هاي زنده بر كنترل علف‌هاي‌هرز و عملكرد سياه‌دانه (Nigella sativa L.)، آزمايشي به‌صورت اسپيلت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعه تحقيقاتي پرديس ابوريحان دانشگاه‌ تهران در سال زراعي 98 97 اجرا شد.فاكتورهاي آزمايش شامل نوع بستر (معمول و كهنه)، نوع مالچ زنده (شبدر برسيم (Trifolium alexandrinum L.)، شنبليله (Trigonella foenum graecum L.) و يونجه (Medicago sativa L.)) و زمان كاشت مالچ زنده (كاشت دو هفته زودتر و هم‌زمان با كاشت سياه‌دانه) بودند. فاكتور اول در كرت‌هاي اصلي و تركيب فاكتورهاي دوم و سوم در كرت‌هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج آزمايش نشان داد شنبليله و يونجه با كاهش 40 درصدي تراكم و زيست‌توده علف‌هاي هرز نسبت به شاهد بدون مالچ زنده و وجين، از نظر كنترل علف‌هاي هرز موفق‌تر از شبدر برسيم بودند. هم‌چنين به‌منظور دستيابي به بالاترين درصد صفات عملكردي سياه‌دانه (83.02، 93.44 و 50.30)، به‌ترتيب تعداد كپسول در بوته، تعداد دانه در كپسول و وزن هزاردانه، نسبت به شاهد بدون مالچ زنده و وجين كامل، پيشنهاد مي‌شود شنبليله هم‌زمان با سياه‌دانه كشت شود. درخصوص يونجه نيز پيشنهاد كشت پيش از سياه‌دانه مي‌باشد. بستر كشت كهنه نقش مثبت و معني‌داري در كنترل علف‌هاي هرز و افزايش صفات عملكردي سياه‌دانه نداشت.