اثر به‌كارگيري مايكوريزا و سيليكات‌پتاسيم بر پارامترهاي فتوسنتزي و فلورسانس كلروفيل توت‌فرنگي تحت تنش گرمايي

به‌منظور بررسي اثر سيليكات‌پتاسيم و قارچ مايكوريزا بر شاخص‌هاي فتوسنتزي توت‌فرنگي پژوهشي در سال 1398 در گلخانه پژوهشي دانشگاه كشاورزي و منابع طبيعي ساري اجرا شد. اين پژوهش به‌صورتبه‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه فاكتور شامل قارچ مايكوريزا در دو سطح (وجود و عدم قارچ مايكوريزا)، سيليكات‌پتاسيم دز سه سطح (صفر، 50  و 100 ميلي‌گرم در ليتر) به شكل محلول‌پاشي و دما در دو سطح  (25 و 41 درجه سانتي‌گراد) با سه تكرار انجام شد. نتايج نشان داد استفاده از سيليكات‌پتاسيم منجر به كاهش خسارت تابش دريافتي در برگ‌هاي توت‌فرنگي شد. به‌طوري‌كه در شرايط تنش گرمايي و با وجود دريافت 1133 ميكرومول بر مترمربع بر ثانيه تابش فعال فتوسنتزي، مقدار تابش جذب‌شده تا سه برابر نسبت به شاهد كاهش يافت. برخلاف روند افزايشي تعرق در تيمار شاهد، تيمار بوته با سيليكات‌پتاسيم در حضور مايكوريزا، مانع از افزايش تعرق و هدايت روزنه‌اي و هدررفت آب، براي خنك‌كردن برگ در طول تنش گرمايي شد. به‌طوري‌كه تلقيح ريشه با قارچ مايكوريزا منجر به شبكه هيفي گسترده ريشه شد و كارايي مصرف آب را تا 72 درصد بهبود داد. در نتيجه شرايط براي افزايش فتوسنتز خالص مهيا شد. هرچند تنش موجب افزايش فلورسانس پايه و كاهش بيشينه عملكرد كوانتومي سيستم نوريII شد. اما استفاده هم‌زمان از مايكوريزا و سيليكات‌پتاسيم توانست اين شاخص را تا رسيدن به سطح خوب (0.76) بهبود دهد. درنهايت، مشخص شد كه تنش دماي بالا بسياري از فاكتورهاي فتوسنتزي بوته توت‌فرنگي را تحت تأثير قرار مي‌دهد و كاربرد سيليكات‌پتاسيم هم‌زمان با قارچ مايكوريزا برخلاف كاربرد جداگانه آن‌ها، تا حد زيادي از آسيب گرما به بخش‌هاي مختلف بوته جلوگيري مي‌نمايد.