‌فراتحليل برخي عامل‌هاي زراعي مؤثر بر كاهش عملكرد ذرت علوفه‌اي در ايران

اين مطالعه به‌منظور جزئي‌سازي عامل‌هاي مديريتي تأثيرگذار و تأثيرپذير در امر توليد ذرت علوفه‌اي در كشور و شناسايي عوامل محدودكننده آن انجام شد. در اين بررسي داده‌هاي به‌دست‌آمده از 43 مورد گزارش نهايي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي و يا مقاله‌هاي مستخرج از آن‌ها طي 10 سال اخير با استفاده از روش فراتحليل (متاآناليز) تجزيه‌وتحليل شدند. براساس نتايج حاصل از اين مطالعه در رابطه با گياه ذرت علوفه‌اي مشاهده شد كه تراكم 5.65 درصد، تنش خشكي 13.44- درصد، رقم 0.31 درصد، تاريخ كاشت 2.54- درصد و كود نيتروژن 24.00 درصد از تغييرات عملكرد علوفه ذرت را توجيه كردند. نتايج اين مطالعه نشان داد كه با افزايش تراكم بوته بين 80 تا 100 هزار بوته در هكتار، عملكرد حدود 9.49 درصد افزايش معني‌داري يافت. در شرايط تنش ملايم، تنش شديد و تنش خيلي شديد خشكي، عملكرد علوفه ذرت به‌ترتيب 25.30، 14.38، 8.99 درصد، به‌طور معني‌داري كاهش يافت. هم‌چنين در مورد ارقام مختلف و گروه‌هاي مختلف رسيدگي، گروه 700، 3.83 درصد افزايش عملكرد معني‌داري نسبت به ساير گروه‌ها را موجب شده است. براي تاريخ‌هاي كاشت ذرت علوفه‌اي بررسي‌شده نسبت به شاهد كه نيمه اول خردادماه است كاهش عملكرد علوفه مشاهده شد. در نهايت بيش‌ترين درصد افزايش عملكرد علوفه ذرت، از مصرف 450 كيلوگرم كود اوره در هكتار حاصل شد. به‌طوركلي كود نيتروژن، تنش خشكي و تراكم كاشت به‌ترتيب به‌عنوان مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر عملكرد علوفه ذرت در ايران شناخته شدند.