اثر تمرين در منزل بر پاتولوژي و غلظت متابوليت هاي تالاموس در افراد مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس: شواهد برگرفته از تصويربرداري تشديد مغناطيسي، اسپكتروسكوپي و ديفيوژن

اهداف: با هدف افزايش دانش در زمينه نقش فعاليت بدني منظم بر ساختار و عمكلرد مغز در بيماري مالتيپل اسكلروزيس، در اين مطالعه به بررسي اثر شش ماه تمرين در منزل بر پاتولوژي و غلظت متابوليت هاي تالاموس با استفاده از تصويربرداري تشديد مغناطيسي، ديفيوژن و اسپكتروسكوپي پرداخته شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه ، 56 فرد مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس (39 زن و 13 مرد ، سن: 37.33±9.59 سال) به طور تصادفي به دو گروه تمرين در منزل و كنترل تقسيم شدند. مداخله شامل تمرين هوازي (سه جلسه در هفته، 50 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره) و مقاومتي (دو جلسه در هفته، شاخص درك فشار پنج تا هشت) بود. حجم مغز و تالاموس با استفاده از تصويربرداري تشديد مغناطيسي ، متابوليت هاي ناحيه تالاموس با استفاده از اسپكتروسكوپي و تغييرات ريزساختاري تالاموس با استفاده از تكنيك ديفيوژن پيش و پس از مداخله، ارزيابي شد يافته ها: نتايج نشان داد كه تمرين در منزل بر حجم مغز، تالاموس و پارامترهاي ديفيوژن شامل ناهمسان گردي كسري، متوسط نفوذ، نفوذ محوري و نفوذ شعاعي اثر معناداري نداشت (p 0.05). آناليز متابوليت هاي تالاموس نشان داد كه تمرين در منزل به افزايش معنادار ن سبت مجم وع N-acetylaspartate و N-acetylaspartylglutamate به كراتين (P=0.007) و كاهش معنادار نسبت كولين و اينوزيتل به كراتين منجر شد (به ترتيب P=0.022 ، P=0.002). نتيجه گيري: درمجموع ، نتايج شواهدي از اثر سودمند فعاليت بدني منظم بر متابوليت هاي ناحيه تالاموس مرتبط با زوال ميلين و عملكرد آكسونها در مغز افراد مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس، به وسيله تصويربرداري اسپكتروسكوپي نشان داد؛ با وجود اين، تمرين در منزل با بهبود پارامترهاي ديفيوژن به عنوان نشانگرهاي تغيير ريزساختارهاي تالاموس همراه نبود كه نشان دهنده نياز به مداخله طولاني مدت تر است.