مقايسه اثر دو شيوه تمرين مقاومتي بر متابوليسم سراميد و حساسيت انسوليني در مردان جوان داراي اضافه وزن و چاق

اهداف: سراميدها خانواده اي از مولكول هاي چربي هستند كه نقش مهمي در هومئوستاز گلوكز و سيگنالينگ انسولين دارند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثر دو شيوۀ تمرين مقاومتي بر متابوليسم سراميد و حساسيت انسوليني در مردان جوان داراي اضافه وزن و چاق انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه كه از نوع كارآزمايي باليني بود ، 33 مرد داراي اضافه وزن و چاق با ميانگين و انحراف استاندارد سن، وزن و شاخص تودۀ بدني به ترتيب 17.7 ± 0.75 سال، 92 ± 2.45 كيلوگرم و 30.70 ± 1.32 گيلوگرم بر مترمربع انتخاب شدند و به صورت تصادفي به سه گروه تمرين مقاومتي سنتي (تعداد = 11 نفر)، تمرين مقاومتي دايرهاي (تعداد = 11 نفر) و كنترل (تعداد = 11 نفر) تقسيم بندي شدند. برنامه تمرين، 12 هفته تمرين مقاومتي سنتي و دايرهاي كاملاً هم حجم و يكسان با الگويي موجي بود كه سه جلسه در هفته اجرا شد. خونگيري 48 ساعت قبل و بعد از پروتكل تمرين و پس از هشت ساعت ناشتايي انجام شد. براي اندازه گيري سطوح سرمي سراميد از روش HPLC ، نيمرخ ليپيدي از روش فتومتريك و حساسيت انسوليني از فرمول QUICKI استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه تمرين مقاومتي دايرهاي در افزاي ش معنادار سطوح HDL (P=0.0001) و حساسيت انسوليني (P=0.008) و كاهش معنادار LDL P=0.004 TG (P = 0.01) و سراميد (P=0.0001) مؤثر بود. همچنين تمرين مقاومتي سنتي ، افزايش معنادار سطوح HDL (P=0.01) حساسيت انسوليني (P=0.001) و كاهش معنادار (LDL (P=0.001 و كلسترول تام (P=0.007) ايجاد كرد ، اما تفاوت معناداري بين دو پروتكل تمرين مقاومتي در ميزان سراميد سرمي (P=0.71) و حساسيت انسوليني (P=0.47)مشاهده نشد . نتيجه گيري: براساس نتايج اين مطالعه ، همزمان با افزايش حساسيت انسوليني ، سطوح سرمي نيمرخ ليپيدي و سراميد در طي تمرين مقاومتي دايرهاي كاهش يافت و اين كاهش ميتواند نشان دهندۀ كاهش عوامل خطرزاي متابوليك باشد.