تبيين شاخص‌هاي بازآفريني بافت‌هاي فرسوده شهر اروميه با روش تلفيقي (‌BWM-IPA‌)

هدف تحقيق حاضر تبيين شاخص هاي بازآفريني بافت هاي فرسوده شهر اروميه بود تا ضمن بررسي ارجحيت و تعيين وزن شاخص ها در بازآفريني، اهميت و عملكرد اين شاخص ها و چگونگي تعقيب آن‌ها از سوي نهادهاي ذي‌ربط بررسي شود و درنهايت اولويت هاي اول در بازآفريني تعيين شوند. روش پژوهش تحقيق حاضر از نوع توصيفي-تحليلي بود كه براي تبيين بازآفريني بافت هاي فرسوده شهر از 24 شاخص استفاده شد كه براساس پيشينه، مباني نظري و مطالعات ميداني شناسايي شدند. براي بررسي ارجحيت شاخص ها در بازآفريني، تعيين وزن هريك از آن‌ها و درنهايت مقدار سازگاري از مدل بهترين-بدترين استفاده ‌شد. سپس به‌منظور بررسي چگونگي پياده سازي شاخص هاي بازآفريني از لحاظ اهميت/عملكرد و مقدار تطابق آ‌ن‌ها از روش (اهميت/عملكرد) استفاده ‌شد. نمونه بررسي‌شده در تحقيق حاضر، خبره‌محور به تعداد 20 نفر بوده و به روش گلوله‌برفي انتخاب ‌شدند. يافته هاي تحقيق نشان داد، شاخص هاي بازآفريني بافت هاي فرسوده با مقدار مناسب  0.039 سازگار بودند كه در اين ميان شاخص مشاركت داراي بهترين و شاخص تراكم جمعيت داراي بدترين ارجحيت در ميان شاخص ها بودند. همچنين نتايج حاصل از مدل IPA، نشانگر تناقض زياد ميان اهميت و عملكردهاي شاخص هاي بازآفريني بود؛ به‌طوري‌كه بيشترين تلاش، سرمايه، هزينه و وقت براي بازآفريني روي شاخص‌هاي با اولويت پايين گذاشته شده است؛ درحالي‌كه در شاخص هاي با اهميت زياد، سطح عملكرد ثبت‌شده خيلي كم بوده است. براساس نتايج تحقيق، اولويت اول تمركز بازآفريني بافت هاي فرسوده در شهر اروميه بايد بر شاخص هاي مشاركت فردي-گروهي، بهبود جاذبه هاي تاريخي، بهبود اشتغال و درآمد باشد.