سنجش ظرفيت‌هاي توسعه ميان‌افزا در شهر سبزوار

توسعه ميان افزاي شهري كه تأكيد بر بهره گيري از ظرفيت زمين‌هاي خالي و بدون استفاده در درون نواحي ساخته شده، ساختمان‌هاي مخروبه و اراضي قهوه اي  دارد راهبردي در جهت كنترل پراكنده رويي شهري و پيامدهاي مرتبط با آن است. از اين رو در اين پژوهش به سنجش ظرفيت هاي توسعه ميان افزا در شهر سبزوار -كه با مشكل پراكنده رويي روبروست-پرداخته شد. پژوهش حاضر از نظر رويكرد، توصيفي-تحليلي و از نظر ماهيت، توسعه اي- كاربردي است. داده هاي مورد نياز با استفاده از روش كتابخانه اي و اسنادي گردآوري گرديد. 13 معيار جهت سنجش ظرفيت هاي توسعه ميان افزا تعيين شد و با بهره گيري از نظر متخصصان در قالب فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) وزن و اولويت هر معيار  مشخص گرديد.همچنين از مدل فازي براي توليد، استانداردسازي، فازي سازي و تلفيق لايه ها در محيط GIS استفاده گرديد.نتايج پژوهش نشان داد در شهر سبزوار،  نواحي مركزي نسبت به نواحي حاشيه شهر، قابليت بيشتري از نظر توسعه ميان افزا دارد. با اينكه نواحي مركزي، زمين هاي خالي كمتري دارد اما استقرار اين زمين ها در درون بافت موجود و فاصله كمتر آن ها با اراضي ساخته شده  و همچنين عوامل ديگري  از جمله وجود ساختمان‌هاي مخروبه، قديمي و با كيفيت پايين در بافت هاي فرسوده ،  دسترسي بيشتر به خدمات و امكانات شهري و... باعث شده كه اين نواحي قابليت بيشتري از نظر توسعه ميان افزا نسبت به نواحي حاشيه داشته باشد.در كل،  حدود 20.29 درصد مساحت شهر  سبزوار براي توسعه ميان افزا كاملا مناسب ،13.15 درصد  مناسب، 41.33 درصد متوسط ، 98/ 16درصد نامناسب و  8.25 درصد كاملا نامناسب مي باشد.بنابراين در شهر سبزوار ظرفيت قابل توجهي براي توسعه ميان افزا وجود دارد كه بهره گيري از آن مي تواند به كاهش پراكنده رويي در اين شهر كمك كند.