ظرفيت‌هاي بازآفريني بافت‌هاي ناكارآمد شهري با رويكرد برنامه‌ريزي مشاركتي (موردمطالعه: شهرك شهيد باهنر كلان‌شهر مشهد)

بافت‌هاي فرسوده و ناكارآمد شهري يكي از تنگناها و مسائل پيچيده ناپايداري توسعه شهري هستند و براي ارتقاي كيفيت زندگي، بازآفريني اين بافت ها ضرورت دارد؛ ازاين‌رو، رويكرد بازآفريني شهري با بهره‌گيري از ادبيات برنامه‌ريزي مشاركتي در پي دستيابي به جوامع پايدار شهري است. تحقيق حاضر به شناسايي ظرفيت‌هاي مشاركت شهروندي براي برنامه‌ريزي مشاركتي در شهرك شهيد باهنر واقع در منطقه 6 كلان‌شهر مشهد با استفاده از تكنيك تحليل عاملي مي‌پردازد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي بود و جامعه آماري پژوهش، 33,937 نفر شهروند ساكن در شهرك شهيد باهنر بود. تعداد نمونه براساس فرمول كوكران 379 نمونه تعيين شد و به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. نتايج نشان مي‌دهد، ظرفيت‌هاي مشاركت شهروندي در بافت ناكارآمد شهرك شهيد باهنر شامل ابعاد نهادي، كالبدي، اجتماعي-فرهنگي، اقتصادي و زيست‌محيطي است و ارتباط معناداري بين آن‌هاست. همچنين شدت رابطه در ابعاد اقتصادي و اجتماعي- فرهنگي از همه بيشتر و برابر با 0.752 است. با استفاده از آزمون تي تك‌نمونه‌اي نيز ظرفيت مشاركت شهروندي در بازآفريني بافت ناكارآمد شهرك شهيد باهنر در ابعاد نهادي، كالبدي، اجتماعي-فرهنگي و اقتصادي در وضعيت مطلوب قرار دارد. ازآنجاكه ميانگين زيست‌محيطي برابر با 2.866 و از حد متوسط عدد 3 كمتر است، ظرفيت‌هاي مشاركت شهروندي در بازآفريني بافت ناكارآمد شهرك شهيد باهنر در بخش زيست‌محيطي در وضعيت پايين قرار دارد. با توجه به نتايج اين پژوهش و مشخص شدن ميزان ظرفيت مشاركت ساكنان شهرك شهيد باهنر، شيوه اجرايي برنامه‌ريزي مشاركتي به‌منظور بازآفريني مطلوب در بافت‌هاي ناكارآمد شهري، از طريق فعاليت‌هاي منسجم و برنامه‌ريزي ‌شده دفاتر تسهيلگري محقق مي‌شود.