ساخت اجتماعي استراتژي: رويكردي تفسيري به چگونگي وضع استراتژي‌ها در سازمان

حوزه ي استراتژي تحت غالبيت نظريه‌ي انتخاب استراتژيك بوده كه بر رويكردهاي عقلاني و تحليلي قوي، استوار است. در نتيجه، عامليت بسيار زيادي به بازيگران (كنش گران) انساني، به خصوص افرادي كه به عنوان استراتژيست در نظر گرفته مي‌شوند، نسبت داده مي‌شود. بدين ترتيب، تأثير كنش گران گسترده بر روي استراتژي سازي ناديده گرفته شده و تاكيد كم‌تري بر روابط بين استراتژي و سازمان صورت پذيرفته است. خردمايه ي اين پژوهش، از مطالعات پيشين در حوزه خط مشي گذاري عمومي در بخش دولتي (دانايي فرد و عابدين، 1395) و شكل گيري استراتژي ها در حوزه سازمان (عابدين و همكاران،1394 و 1397)، حاصل شده است. پايه هاي نظري اين تحقيقات، بر اساس نظريه وضع استراتژيك بودهانيا (2014) و نظريه ساخت اجتماعي واقعيت، برگر و لاكمن (1966)، قرار دارد. اين مطالعه حاصل چندين ماه مشاهده رفتار نمونه تحقيق و چگونگي اخذ تصميمات استراتژيك از سوي آنها براي درك زمينه تحقيق بوده است. در اين مدت، گفتگوهاي عميقي با 11 نفر از مشاوران و مديران سطوح مختلف يك شركت خصوصي فعال در صنايع ساختماني و خدمات مالي، صورت گرفته است. تحليل اين مصاحبه ها، به كمك  رويكرد گليزري استراتژي پژوهشي داده بنياد، نشان مي دهد كه در عرصه شكل گيري استراتژي هاي سازمان، جرياناتي از معاني و بازي هايي از سوي كنشگران اين عرصه وجود دارد، كه در نهايت منجر به وضع استراتژي ها مي شود.