الگوي خود مديريتي دروني كاركنان: رويكرد رفتارگرايي جامع

هدف اين پژوهش دستيابي به الگوي خود مديريتي دروني كاركنان با رويكرد رفتارگرايي جامع ميباشد. خودمديريتي ابزاري براي افزايش و كاهش رفتارها (مطلوب و غيرمطلوب ) و ارتقاي استقلال در ميان افراد است. استفاده ازاين استراتژي باعث ترويج زندگي موثر وكارآمد ازطريق كمك به افراد براي انجام كارهاي دشوار، رسيدن به اهداف شخصي، جايگزيني عادات و رويه هاي مطلوب با رويه هاي نامطلوب، بهبود عملكرد و بهبود زندگي مي شود. اين پژوهش مبتني برمطالعه اي آميخته با رويكردي توصيفي- اكتشافي است. نمونه آماري در بخش كيفي با رويكرد هدفمند قضاوتي به تعداد ۱۵ نفر انتخاب شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل اساتيد دانشگاهي درحوزه مديريت منابع انساني و خبرگان وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات ايران مي باشد. ابزارگردآوري داده ها، شامل مصاحبه نيمه ساختاريافته با خبرگان و صاحب نظران درحوزه مديريت منابع انساني است. تجزيه و تحليل داده ها با روش تحليل مضمون (تم) صورت پذيرفت. در بخش كمي، جامعه آماري، كليه كاركنان اين وزارتخانه بوده است . به روش طبقه اي تصادفي، تعداد ۳۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزارگردآوري داده ها پرسشنامه ٦٠ سوالي مي باشد كه روايي پرسشنامه به روش صوري و پايايي آن به روش آلفاي كرونباخ ( ٠.٨٧٣ ) تأييد گرديده است. همچنين از تحليل عامل تأئيدي با استفاده از نرم افزار Amos 21 براي بررسي روايي سازه بهره گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد كه مولفه هاي رفتارشناختي، رفتارعقلاني و رفتارمعنوي، به خوبي ازمتغير مكنون خود پشتيباني نموده و ابزار مناسبي براي سنجش آن مي باشند. الگوي طراحي شده خودمديريتي دروني كاركنان در ذيل مولفه هاي ياد شده، شامل ۱۳ مضمون سازمان دهنده و ۵۹ مضمون پايه است؛ ضمنا مؤلفه خودمديريتي رفتارعقلاني( با بارعاملي ٠.٩٨٥ ) بيشترين و مؤلفه خودمديريتي رفتارمعنوي (بابارعاملي ٠.٨٧٩ ) كمترين حمايت را از الگوي اندازه گيري خود داشته اند. اين تحليل به دليل پرداختن به جنبه هاي دروني خود مديريتي درحوزه هاي رفتارهاي شناختي، عقلاني و معنوي درحيطه منابع انساني به طور توامان، داراي نوآوري مي باشد.