واكاوي قرائت ابن‌‌عامر در آيۀ 731 سورۀ انعام

قرائت قرآن از مسائل پرچالش و پردامنه علوم قرآن است كه ‌انديشمندان مسلمان در طول تاريخ رويكردهاي مختلفي در قبال آن داشته‌اند. از جمله آياتي كه بحث‌هاي فراواني دربارۀ قرائت آن صورت گرفته آيۀ 137 سورۀ انعام است. شش تن از قراء هفت‌گانه، آيه را به‌شكل واحدي قرائت كرده و تنها ابن‌‌عامر قرائت متفاوتي از آن ارائه داده است؛ قرائت وي از اين آيه مخالفان و موافقاني دارد. مخالفان ابن‌‌عامر به چهار دليلِ «اجتهادي‌بودن قرائت او»، «قبيح‌بودن فاصلۀ بين مضاف و مضاف‌اليه»، «سياق» و «گواهي تاريخ» قرائت او از اين آيه را جايز نمي‌دانند. اما موافقان با استناد به دلايلي چون «تواتر قرائات سبع»، «قبيح‌نبودن فاصلۀ بين مضاف و مضاف‌اليه»، «ظاهربودن اعراب» و «اسناد فعل بر اساس مجاز عقلي» از صحت قرائت وي دفاع مي‌كنند. پژوهش حاضر با بررسي هر يك از دلايل موافقين و مخالفين به روش توصيفي- تحليلي قوت قرائت مشهور و ضعف قرائت ابن‌‌عامر را نمايانده است