رابطه علي احساس كهتري و خودمهارگري با افسردگي، اضطراب و استرس از طريق ميانجيگري حمايت اجتماعي در زنان داراي سندروم پيش از قاعدگي

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه علي احساس كهتري و خود مهارگري با افسردگي، اضطراب و استرس از طريق ميانجي‌گري حمايت اجتماعي در زنان داراي سندروم پيش از قاعدگي بود. روش: جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان داراي سندروم پيش از قاعدگي شهر اهواز در سال 1399 را شامل مي‌شود. طرح پژوهش همبستگي و به‌شيوه مدليابي معادلات ساختاري بود. در همين راستا با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند، نمونه‌اي برابر با 250 نفر از بين كساني كه پرسشنامه علائم قبل از قاعدگي را تكميل كرده بودند، انتخاب شد. داده‌ها با استفاده از ابزار غربالگري علائم قبل از قاعدگي (2011)، شاخص مقايسه‌اي احساس كهتري (1995)، پرسشنامه خودمهارگري - فرم كوتاه (2004)، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (2007) و مقياس حمايت اجتماعي ادراك‌شده (1986) جمع‌آوري شد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي SPSS25 و Amos22 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج بيانگر برازندگي مدل پيشنهادي با داده‌ها بود. همچنين يافته‌ها نشان داد كه حمايت اجتماعي، رابطه احساس كهتري بر افسردگي و استرس، همچنين رابطه خودمهارگري بر افسردگي و استرس را ميانجيگري مي‌كند. اما در اين پژوهش اثر غير مستقيم حمايت اجتماعي در رابطه احساس كهتري بر اضطراب و خودمهارگري بر اضطراب يافت نشد (P 0/05). همچنين مسير مستقيم احساس كهتري با استرس و حمايت اجتماعي با اضطراب تاييد نشد و از مدل نهايي حذف شد. نتيجه‌گيري: بنابراين، حمايت اجتماعي مي‌تواند يك عامل موثر در زنان داراي سندروم پيش از قاعدگي در رابطه با متغيرهاي احساس كهتري، خودمهارگري، افسردگي، اضطراب و استرس در نظر گرفته شود.