ساخت و اعتباريابي مقياس استيگماي عموم كوويد-19 در جمعيت ايراني

مقدمه: ابزارهاي اندازه‌گيري انگ‌زني اجتماعي براي بيماري‌هاي واگيردار و تهديدكننده سلامتي مانند ايدز ساخته شده است. در زمينه اندازه‌گيري انگ‌زني اجتماعي عموم كوويد-19 ابزار مشخص اندازه‌گيري وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر ساخت و اعتباريابي انگ‌زني اجتماعي عموم كوويد-19 بر روي جمعيت ايراني بود. روش: پژوهش حاضر كمي از نوع هنجاريابي بود. تعداد 322 نفر از افراد بالاي 18 سال ساكن در شهر اصفهان كه تمايل به شركت در پژوهش داشتند، از طريق فراخوان اينترنتي در پژوهش شركت كردند. براي ساخت مقياس، ابتدا با 40 نفر از افراد (20 نفر بدون سابقه ابتلا به كرونا و 20 نفر با سابقه ابتلا به كرونا)، مصاحبه‌هاي عميقي انجام شد. بر اساس تحليل محتواي مصاحبه‌ها و نظريه فلان و لينك (2013) پرسشنامه اوليه با 20 گويه طرح‌ريزي شد. براي بررسي روايي از روايي صوري، شاخص روايي محتوا و روايي سازه استفاده شد. براي بررسي پايايي از ضريب همساني دروني آلفاي كرونباخ استفاده شد. يافته‌ها: فرم نهايي پرسشنامه با 12 گويه و 3 عامل تصورات قالبي، احساس‌هاي منفي و رفتارهاي اجتنابي از روايي صوري، شاخص روايي محتوا و روايي سازه مناسب برخوردار است. ضريب آلفاي كرونباخ بالاي 0.7 نشان‌دهنده‌ي پايا بودن اين پرسشنامه است. نتيجه‌گيري: پرسشنامه انگ‌زني اجتماعي عموم كوويد-19 از اعتبار و روايي مناسبي برخوردار است و مي‌توان از آن به عنوان يك ابزار علمي و معتبر در سنجش انگ‌زني اجتماعي كرونا استفاده نمود.