تبيين فضيلت «خيرخواهي» در اخلاق كارگزاران حكومت اسلامي با تأكيد بر نهج البلاغه

فاقد عنوان لاتين

نوشته حاضر بر آن است تا مفهوم خيرخواهي در اخلاق سياسي كارگزاران حكومت اسلامي ضرورت و نقش آن را در پيشگيري و كاهش ناهنجاري هاي اخلاقي آنان به كمك منابع اسلامي قرآن و حديث با تأكيد بر نهج البلاغه، تبيين نمايد. اين نوشتار با بررسي كتابخانه اي و به روش توصيفي - تحليلي به اين نتيجه ميرسد كه كمترين فايده خيرخواهي در روابط كارگزاران حكومت با مردم محبت آفريني، رفع اختلاف و كدورتها اصلاح امور و تهذيب شخص كارگزار حكومتي است فرايند تأثير خيرخواهي در روابط مزبور به اين شكل است كه خير خواهي با محبت آفريني ميان طرفين همگرايي و همنوايي را به دست ميدهد كه نتيجه آن آساني و وسعت ارتباطات اجتماعي و نظارت متقابل خواهد بود با ظهور يكرنگي و دلسوزي در تعامل متقابل اختلاف و كدورت رخت بربسته و از همين رهگذر، تهذيب اخلاق و رفتار كارگزاران و مردم، توأمان حاصل خواهد شد. نتيجه آنكه «خيرخواهي» در حوزه تعاملات كارگزاران حكومت اسلامي با مردم با مصاديق و آثاري كه دارد به بهبود روابط دولت و مردم همچنين به اعتماد مردم به حاكمان و همكاري آنها با نظام اسلامي ميانجامد از اين نظر، يكي از راهكارهاي دستيابي حكومت اسلامي به محبوبيت كارآمدي و موفقيت ايجاد فضيلت خير خواهي» و تقويت آن در يكايك ،مديران كارگزاران و كارمندان آن است.

فاقد چكيده لاتين