براندازي گفتمان استعماري و سياست پايداري در اشعار منتخب ويليام باتلر ييتس: خوانش پسااستعماري

اوايل قرن بيستم در اروپا، به‌ويژه هنگام جنگ ‌جهاني اول و پس از آن، قدرت‌‌هاي استعماري هم‌چون بريتانيا شاهد مبارزه و اعتراض مستعمره‌‌ها عليه حاكميت استعماري بودند. در اين ميان، در ايرلند، در آوريل ١٩١۶، قيام سراسري به‌نام خيزش عيد پاك عليه سلطه‌ استعماري بريتانيا در آن كشور رخ داد. استعمارگان خيزش را سركوب كردند، اما پس‌‌لرزه‌‌هاي آن قيام در جامعه و ادبيات ايرلند حضور پررنگ داشت. ويليام باتلر ييتس، در جايگاه شاعر ملي ايرلند، در جهان زيبايي‌‌شناختي خود دربرابر گفتمان استعماري بريتانيا برخاست و در اشعارش با خلق دنيايي اسطوره‌‌اي توانست مسائل مهم زمانه‌‌‌‌اش را بازتاب دهد و با نظام استعمارگري مخالفت كند. بنابراين، در اين پژوهش با استفاده از خوانش پسااستعماري، تلاش شده است تا تصويري از سياست پايداري ييتس در شعر «عيد پاك، ١٩١۶» و چند اثر ديگر از اين شاعر ايرلندي ترسيم و بررسي شود. هم‌چنين، اين پژوهش نشان مي‌‌دهد كه چگونه فرايند مركززدايي در شعر «عيد پاك، ١٩١۶» به ساختارشكني از قدرت استعماري و دفاع از مردم ايرلند منجر مي‌‌شود.