سوسياليسم و ارادۀ معطوف به شكست (نقد و بررسي كتاب سوسياليسم، ايدۀ شكست‌خورده‌اي كه هرگز نمي‌ميرد)

اين مقاله بر بنياد نقد و بررسي كتاب سوسياليسم، ايدۀ شكست‌خورده‌اي كه هرگز نمي‌ميرد (اثر كريستين نيميتز) تأليف شده است. در جايي كه نيميتز بر آن است كه ايدۀ سوسياليسم به‌رغم شكست‌هاي پياپي‌ا‌ش هنوز زنده است، من بر آنم كه مسئلۀ مرگ يا زنده‌بودن «ايده»ها نيست. پديدارهاي ذهني انسان شامل ايده‌ها، احكام، و اراده‌ها هستند. ايده‌ها هيچ‌گاه نمي‌ميرند؛ خواه ايدۀ سوسياليسم باشد يا ايدۀ خدا يا اژدهاي هفت‌سر. مسئلۀ اصلي درستي يا نادرستي اراده‌هاي انساني است. بر اين اساس، من تلاش كرده‌ام تا به‌شيوۀ پديدارشناسي انتقادي پديدار كنم كه سوسياليسم يك ارادۀ معطوف به شكست است. هزار بار ديگر هم كه تكرار و تجربه شود، چيزي جز شكست را محقق نخواهد كرد. درمقابل و برطبق تجربۀ تاريخي، اين ليبرال سرمايه‌داري است كه اراده‌هاي درست و معطوف به پيشرفت را پيش‌روي ما نهاده است. براي ما كه در فرايند پيشرفت گام نهاده‌ايم، حكم اخلاقي اين است كه وسوسه‌هاي سوسياليستيك معطوف به توزيع برابر را كنار نهيم. آغاز پيشرفت ما گام‌نهادن در مسير توليد است. توليد و تبادل سرمايه عبارت اخراي گردش آزاد و حق آزادي است. تنها با اين حق است كه مي‌توانيم خود را محقق كنيم.