مطالعه‌اي انتقادي بر كتاب سبك استعلايي در سينما، اوزو، برسون، دراير

كتاب سبك استعلايي در سينما، اوزو، برسون، دراير از پل شريدر، منتقد، نويسنده، و كارگردان شهير آمريكايي، از معدود كتاب‌هايي است كه در آن رابطۀ سينما، دين، و ويژگي‌هاي مرتبط با آن فراتر از حوزه‌هايي مانند نشانه‌شناسي بررسي شده است. اين كتاب در سال 1382 با ترجمۀ محمد گذرآبادي در ايران چاپ شد. ويرايش دوم كتاب در سال 2018 به بازار عرضه شد كه شامل معرفي سينماي آهسته و بازنگري شريدر بر برخي از مفاهيم اين سبك بود. اهميت اين رساله را مي‌توان در نوع بررسي و مواجهه با دين و عناصر آن دانست. شريدر با توسل به مفاهيم عميق فلسفي و بهره‌گيري از عقبۀ مسيحي خود مراحل سبكي را بنيان مي‌نهد كه مهم‌ترين آثار سينمايي از خلال آن‌ها قابل‌خوانش و بررسي است. اين سبك در‌غايت به‌دنبال يافتن چگونگي بيان امر متعالي و امر معنوي در سينماست. در اين پژوهش ابتدا، اثر و نويسنده معرفي شده و سپس، تمامي مفاهيم موجود در كتاب با عنايت به هر دو ويرايش آورده شده است. درنهايت، اين كتاب در زواياي مختلف به بوتۀ نقد كشيده شده است. نتايج نشان خواهد داد كه عمدۀ نقدهاي وارد بر پيكرۀ اين كتاب را مي‌توان در سطوح روش و محتوا مشاهده كرد.