ارتقاي بهزيستي روان شناختي در دانشجويان زن ناجا براساس تاب آوري و سازگاري اجتماعي: نقش واسطه اي ذهن آگاهي

زمينه و هدف: دانشجويان زن ناجا به واسطه رشته تحصيلي و نقش خود در خانواده با استرس زيادي مواجه بوده و بهزيستي روان‌شناختي آنها در معرض خطر است. بنابراين يافتن عوامل بالقوه دروني و تقويت آن‌ها براي مقابله با اين استرس‌ها بسيار مهم است. در همين راستا هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه اي ذهن آگاهي در ارتقاي بهزيستي روانشناختي دانشجويان زن ناجا بر اساس تاب آوري و سازگاري اجتماعي آن‌ها بود. روش: ﺟﺎﻣﻌﮥ آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن زن داﻧﺸﮕﺎه ﻧﺎﺟﺎي ﺗﻬﺮان ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 1399-1400 بودند كه از بين آنها 241 نفر به روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي در دﺳﺘﺮس اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه و به پرسش نامه هاي بهزيستي روانشناختي ريف (1989) تاب آوري كانر و ديويدسون (2003) سازگاري اجتماعي بل (1961) و ذهن آگاهي بروان و رايان (2003) پاسخ دادند، از ﭘﺮﺳﺶ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه داده ﻫﺎي 208 ﻧﻔﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮد و وارد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ. يافته ها: مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد كه مدل پژوهش از برازش نسبتا خوبي برخوردار بود. تحليل مسير نيز نشان داد كه تاب آوري هم به طور مستقيم و غيرمستقيم قادر به پيش بيني بهزيستي روان‌‌شناختي بود، اما سازگاري اجتماعي نه به طور مستقيم و نه غير مستفيم بهزيستي روانشناختي را پيش بيني نكرد (p 0/05). نتيجه گيري: نتايج پژوهش ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﺑﺮاي ارﺗﻘﺎي ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن زن ﻧﺎﺟﺎ ﺑﺎﯾﺪ تمهيداتي درجهت افزايش تاب آوري و ذهن آگاهي آنها در قالب دوره هاي آموزشي و خدمات روانشناختي دردانشگاه ناجا به صورت حضوري، غيرحضوري و اينترنتي انديشيده شود.