مطالعه جامعه شناختي مادري در زنان نابارور داراي فرزندخوانده

زمينه و هدف: دريافت تجربه مادري و پدري از جمله اهداف طبيعي ازدواج است. هنگامي كه بارداري صورت نپذيرد زوجين به دنبال راه حل‌هايي هستند تا صاحب فرزند شوند. يكي از اين روش‌ها پذيرش فرزندخوانده است. هدف از انجام اين پژوهش، چگونگي تصميم زنان نابارور در تجربه مادري با پذيرش فرزندخوانده است. روش:در اين پژوهش نمونه‌ايي به تعداد 11 نفر با اتكاء به نمونه‌گيري نظري از زنان نابارور 20تا40سال ساكن در شهر تهران كه متقاضي فرزندخوانده بودند، به روش گلوله برفي شناسايي و رضايت آنان براي شركت در مصاحبه دريافت شد. با بهره‌گيري از روش داده‌بنياد مصاحبه‌ها مطالعه شدند و سپس در سه مرحلۀ كدگذاري باز، محوري و انتخابي تحليل شدند. پس از پياده‌سازي هر مصاحبه، متن در نرم افزار مكس كيودا (MAXQDA) وارد و مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد روند تجربه مادري براي زنان نابارور با پذيرش فرزندخوانده داراي مقوله محوري پذيرش فرزندخوانده و علت اصلي قبول فرزندخوانده تجربه حس مادري است. مقوله ناباروري و عدم نتيجه از درمان‌ها زمينه‌ساز وحمايت اطرافيان از مقولات مداخله‌گر در فرايند پذيرش فرزندخوانده است. استراتژي كه زنان از پذيرش فرزندخوانده داشتند، تربيت وتعالي يك فرد بوده و پيامد مهمي كه دارد گرم شدن كانون خانواده براي خانواده‌هايي كه توانايي فرزندآوري به صورت طبيعي را ندارند، مي باشد.نتيجه گيري: با وجود تمام سختي‌هايي كه فرزندخواندگي براي افراد دارد اما پيامد اصلي آن كه گرم شدن روابط زوجين و كمكي كه به حفظ كانون خانواده دارد، لزوم ايجاد تسهبلاتي براي ترغيب شدن بيشتر زوجين نابارور به پذيرش فرزندخوانده را نشان مي‌دهد.