مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، ذهن آگاهي و مصاحبه انگيزشي بر خودتنظيمي ارادي در افراد داراي اختلال مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده

هدف: هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، ذهن آگاهي و مصاحبه انگيزشي بر خودتنظيمي ارادي در افراد داراي اختلال مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده بود. روش: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمام مردان داراي اختلال مصرف مواد تحت درمان رباط كريم از اسفند 1399 تا خرداد 1400 بود كه از بين آن‌ها نمونه اي به حجم 71 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شد و به طور تصادفي در سه گروه آزمايش و يك گروه كنترل جاي‌دهي شدند. براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه خودتنظيمي ارادي استفاده شد. گروه‌هاي آزمايشي به مدت 10 جلسه 50 دقيقه اي تحت گروه‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد، مصاحبه انگيزشي، و ذهن‌آگاهي قرار گرفتند اما گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه تفاوت گروه آزمايش و گروه گواه در هر سه رويكرد معنادار بود و به ترتيب ذهن‌آگاهي، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، و مصاحبه انگيزشي بيشترين تأثير را بر خودتنظيمي ارادي در افراد داراي اختلال مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده داشتند. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي حاصل مي‌توان نتيجه ‌گرفت كه افراد داراي اختلال مصرف مواد با يادگيري فنون مبتني بر ذهن‌آگاهي، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، و مصاحبه انگيزشي مي‌توانند به خودتنظيمي ارادي بيشتري دست پيدا كنند، اما فنون ذهن‌آگاهي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بيش از مصاحبه انگيزشي در اين امر توفيق دارند.