اثربخشي هيپنوتراپي بر آشفتگي روان شناختي، ناتواني كاركردي و اضطراب مرگ در افراد وابسته به هروئين

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي هيپنوتراپي برآشفتگي روان  شناختي، ناتواني كاركردي، و اضطراب مرگ در افراد وابسته به هروئين بود. روش: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل همه مصرف‌كنندگان هروئين مراجعه  كننده به كمپ ترك اعتياد در شهرستان قائم‌شهر در سال 1399 بود. از اين بين، 32 فرد وابسته به هروئين به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (16 نفر) و كنترل (16 نفر) قرار گرفتند. آزمودني‌هاي گروه آزمايش، هيپنوتراپي را به مدت 8 جلسه 75 دقيقه‌اي دريافت كردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ارزيابي ناتواني كاركردي سازمان جهاني بهداشت، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس، و پرسشنامه اضطراب مرگ بود. به منظور تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كواريانس چندمتغيري استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين دو گروه تفاوت معني‌داري وجود داشت و هيپنوتراپي باعث كاهش معنادار نمرات آشفتگي روان  شناختي، ناتواني كاركردي، و اضطراب مرگ در افراد وابسته به هروئين شد. نتيجه‌گيري: هيپنوتراپي مي  تواند به عنوان يك روش مداخله  اي مفيد جهت كاهش آشفتگي روان  شناختي، ناتواني كاركردي و اضطراب مرگ به كار رود.