رابطه بين رويدادهاي استرس‌زا و پريشاني روان‌شناختي زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد: نقش تعديل‌كننده تاب‌آوري و ذهن آگاهي

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش تعديل‌كننده تاب‌آوري و ذهن­آگاهي در رابطه بين رويدادهاي استرس‌زا و پريشاني روان‌شناختي در زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد بود. روش‌: طرح پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد تحت پوشش بهزيستي شهر مشهد در سال 1399 تشكيل دادند. از اين بين، 253 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس تاب‌آوري كانر و ديويدسون، مقياس پريشاني روان‌شناختي كسلر، پرسشنامه غربالگري رويدادهاي استرس‌زاي زندگي، و مقياس ذهن آگاهي، توجه و هشياري بود. داده‌ها با روش تحليل همبستگي پيرسون و رگرسيون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه ذهن آگاهي تعديل‌كننده رابطه بين رويدادهاي استرس‌زا و پريشاني روان‌شناختي زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد بود، اما تاب‌آوري تعديل‌كننده اين رابطه نبود. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر پيشنهاد مي‌كند كه ذهن آگاهي به‌عنوان يك عامل محافظت‌كننده نقش مهمي در كاهش پريشاني روان‌شناختي زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد دارد. بنابراين، مي‌توان از رويكردهاي درماني يا آموزشي متمركز بر ذهن‌آگاهي از جمله ذهن‌آگاهي مبتني بر كاهش استرس براي كاهش پريشاني روان‌شناختي افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد استفاده كرد.