صفات شخصيتي مرضي و هم وابستگي: نقش ميانجي حساسيت به تقويت

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين صفات شخصيتي مرضي و هم وابستگي با در نظر گرفتن ميانجي گري حساسيت به تقويت (سيستم‏هاي بازداري و فعال‏ساز رفتاري) بود. روش: روش پژوهش توصيفي-همبستگي از نوع مدلسازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل همه زنان داراي همسر  داراي اختلال مصرف مواد شهرستان سنقر در سال 1400 بود. از اين بين، 200 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از شاخص هم وابستگي هاليوك، پرسشنامه شخصيت راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني-ويرايش پنجم و مقياس سيستم فعال ساز/بازداري رفتاري استفاده شد. به منظور تحليل داده ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته ها: يافته‌ها نشان داد كه صفات شخصيتي مرضي بر هم‏وابستگي اثر مستقيم و معناداري داشت و سيستم‏هاي بازداري و فعال‏ساز رفتاري در اين رابطه داراي نقش واسطه‌اي معناداري بودند. در مجموع، نتايج نشان داد كه مدل از برازش مطلوبي برخوردار بود. نتيجه گيري: سيستم‏هاي بازداري و فعال‏ساز رفتاري نقش مهمي در افزايش يا كاهش رابطه ي صفات شخصيتي مرضي با هم وابستگي دارند. بنابراين، پيشنهاد مي شود در زمينه ي پيشگيري، تشخيص و مداخلات درماني، هم‏وابستگي مورد توجه قرار گيرد.