تأثير اصل كرامت بر نحوه برخورد با اقليت هاي ديني در انديشه سياسي اسلام با نگاهي به قوانين اساسي ايران، كويت و سوريه

بر اساس جهان بيني اسلام انسان بماهو انسان و فارغ از هر نوع تبعيض و امتيازي، داراي ارزش و كرامت ذاتي است كه اعتقاد به اين اصل مترقي، تعيين كننده نوع نگرش و برخورد با اقليت هاي ديني در جوامع اسلامي مي باشد. در عصر حاضر كه معروف به عصر ارتباطات است حضور  اقليت هاي ديني تحت عناوين مختلف در جوامع اسلامي، امري انكار ناپذير و بلكه بسيار مبتلا‌به است، لذا بررسي اينكه اعتقاد به اصل كرامت انساني چه تاثيري در نحوه برخورد با اقليتهاي مذكور دارد يكي از اهداف مهم پژوهش پيشرو است.  در پژوهش حاضر در صدد يافتن پاسخ به اين پرسش اساسي هستيم كه در اعتبارسنجي اصل كرامت بر نحوه برخورد با اقليت هاي ديني در نظام سياسي اسلام، آيا اصل كرامت مقدم است يا مهدورالدم بودن اقليت‌ها؟ و درصورت تقدم هركدام، اين تقدم از چه بابي خواهد بود؟ در اين راستا قانون اساسي سه كشور ايران، كويت و سوريه كه داراي نظام سياسي مبتني بر اسلام هستند و ملزم به رعايت احكام و قوانين اسلام مي باشند در خصوص نحوه برخورد با اقليت هاي ديني، مورد مطالعه تطبيقي قرار گرفتند. از اهم نتايج اين است كه با توجه به اقسام مختلف اقليت هاي ديني كه در جوامع اسلامي حضور دارند، تقدم يا تأخر اصل كرامت بر مهدورالدم بودن آنان متفاوت است كه البته در اكثر موارد اصل كرامت تقدم دارد و تقدم آن از باب حكومت است و اين تقدم در مواردي مؤبد و در مواردي موقت است. همچنين قانون اساسي ايران در مقايسه با قوانين اساسي كويت و سوريه با توجه به اصل كرامت انساني، در برخورد صحيح با اقليتهاي ديني، توفيق بيشتري داشته است. تحقيق حاضر به روش تحليل مقايسه اي و با استفاده از ابزار كتابخانه اي انجام شده است.