واكاوي و آسيب‌شناسي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در قبال جنگ داخلي سوريه ( 2021-2011)

بررسي سياست خارجي ايران در قبال بحران سوريه موضوع پراهميتي است كه در رابطه با آن رويكردهاي مختلفي وجود دارد. در اين پژوهش با توجه به نقش حمايتي پررنگ ايران در تداوم حكومت سوريه به اين پرسشها پرداخته مي شود كه سياست خارجي ايران در قبال بحران سوريه را در قالب چه نظريه اي بهتر مي توان تبيين كرد؟ اين سياست تا چه ميزان موفقيت آميز بوده و چه پيامدهايي را به همراه داشته است؟ يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در سوريه عمدتا وجه امنيتي داشته و معطوف به مقابله با تهديدات، و حفظ نفوذ منطقه اي بوده لذا تبيين آن از منظر رهيافت واقع گرايي و به طور خاص نظريه موازنه تهديد مناسب تر است. اين سياست در مهار تهديدات امنيتي مستقيم به ويژه قدرت گيري گروههاي تكفيري در حوزه منطقه اي غرب ايران و همچنين حفظ نفوذ منطقه اي جمهوري اسلامي، موفقيت آميز بوده با اين حال برخي كاستي ها و پيامدها را نيز به همراه داشته كه مي توان به گسترش شكافهاي مذهبي در منطقه و همچنين افول قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران و گروههاي همسو در جهان عرب اشاره كرد. از طرف ديگر، نگاه محدود امنيتي نظامي به حوزه سوريه و ضعف ديپلماسي اقتصادي ايران، و همچنين كنشهاي ساير بازيگران تاثيرگذار در سوريه مانند روسيه براي گسترش حوزه نفوذ  نيز بر منافع ايران در اين منطقه تاثيرات منفي داشته است. در اين پژوهش از روش تحليلي توصيفي استفاده شده و روش جمع آوري اطلاعات نيز كتابخانه اي است.