رتبه‌بندي نواحي شهر ساري از نظر ميزان برخورداري از شاخص هاي زيست پذيري

زيست پذيري، اساساً از اواخر قرن بيستم موردتوجه قرارگرفته است، زيرا فضاهاي شهري دچار مسائلي چون كيفيت پايين محيط، آلودگي صوتي و هوا و... شده بودند. هدف اين پژوهش رتبه‌بندي نواحي شهر ساري ازنظر ميزان برخورداري از شاخص‌هاي زيست پذيري شهري است. پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش توصيفي – تحليلي مي‌باشد. براي جمع‌آوري داده‌ها در اين تحقيق، از دو روش اسنادي و ميداني و استفاده از پرسشنامه بهره گرفته‌شده است. كه با منطق نمونه‌گيري گلوله برفي در ميان 20 نفر از متخصصان برنامه‌ريزي شهري انجام‌گرفته است و مؤلفه‌هاي سه شاخص اجتماعي، زيست‌محيطي و اقتصادي در اين راستا به كار گرفته شدند. براي رتبه‌بندي از روش تصميم‌گيري چند معياره تاپسيس بهره گرفته شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه. به اين صورت كه وضعيت 5 ناحيه برخوردار و محسوب شده و سطح زيست پذيري در آن‌ها در حد متوسط قرار داشت؛ نواحي 2-1، 5-3، 1-3، 5-2 و 2-3. نظر به نقشه ارائه‌شده اين نواحي در مناطق حاشيه شمالي و جنوبي شهر قرار دارند و شهروندان از رضايت بالاي خود را در مورد زيست پذيري ابراز داشته‌اند. از طرفي 3 ناحيه در دست نواحي محروم قرار داشتند؛ نواحي 4-3، 7-1 و 4-2 در مورد ساير نواحي نيز ضريب اولويت كسب‌شده به‌گونه‌اي بود كه مي‌توان آن‌ها را در دسته نيمه برخوردار جاي داد. در كل مي‌توان نتيجه گرفت كه 17 ناحيه از 20 ناحيه در وضعيت مطلوبي از زيست پذيري قرار دارند كه اين امر نشان از وضعيت متوسط زيست پذيري در شهر ساري حكايت دارد. در كل مي‌توان گفت كه نواحي مركزي شهر ساري با توجه به كيفيت كم فضاي سبز، بافت فرسوده، تراكم جمعيت و... ازلحاظ كيفيت زيست پذيري در وضعيت نامطلوبي قرار دارند و نياز به توجه بيشتري دارند.