تحليل مدل ساختاري رفتار محيط زيست گرايانه گردشگران در منطقه سرخ‌آباد سوادكوه

امروزه با افزايش معضلات و بحران‌هاي محيط‌زيستي، باعث شده تا اهميت بحث و تحقيق در مورد مسائل محيط‌زيست افزايش يابد. تغييراتي كه با رفتار انسان‌ها در محيط‌زيست رخ مي‌دهد، مي‌تواند باعث تخريب محيط شود. براي جلوگيري از تخريب محيط‌زيست بايد رفتار انسان‌ها به سمت‌وسوي ابعاد محيط‌زيست گرايانه تغيير كند. دستيابي به تغييرات رفتاري در ارتباط با محيط‌زيست، نيازمند شناخت نگرش افراد نسبت به آن است. هدف از اين پژوهش بررسي عوامل موثر بر رفتار محيط دوستانه گردشگران در منطقه ييلاقي سرخ‌آباد سوادكوه مي‌باشد. روش پژوهش توصيفي پيمايشي و ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه بود كه روايي آن با بهره‌گيري ازنظر اساتيد و كارشناسان مربوطه و پايايي آن با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ تائيد شد. جامعه آماري پژوهش شامل 110 نفر بوده است كه با استفاده از فرمول كوكران، 86 نفر از گردشگران به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS22 و نرم‌افزار Smart PLS انجام گرفت. نتايج حاصل از همبستگي متغيرهاي دانش، نگرش و درك نشان داد كه بين درك محيط‌زيستي و رفتار محيط‌زيستي گردشگران رابطه مثبت معنادار وجود دارد (p≤0/01). نتايج تحليل رگرسيون گام‌به‌گام حاكي از اين است كه رفتار محيط‌زيستي ارتباط معني‌داري در سطح پنج درصد با متغير درك دارد. مطابق يافته‌هاي مدل‌سازي معادلات ساختاري، متغير درك، نگرش و دانش محيط‌زيستي بر متغير رفتار تأثير مي‌گذارند. به عبارتي بايد بيان داشت در بين عامل‌هاي اثرگذار بر بروز رفتارهاي محيط‌زيستي، درك محيط‌زيستي گردشگران اثر بالاتري بر رفتارهاي آنان داشته است.