تحليل مولفه‌هاي ارتقاء كيفيت فضاهاي شهري كودكان با رويكرد حق به شهر مطالعه موردي: منطقه 12 كلان‌شهر تهران

مفهوم حق به شهر، در جست‌وجوي حفاظت از تمام ساكنان شهري و بخصوص گروه‌هاي آسيب‌پذير است. ازجمله مصداق‌هاي اين گروه‌ها عبارت‌اند از: زنان، سالمندان، معلولين، كودكان و غيره. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف كاربردي و ازنظر روش، توصيفي-تحليلي است. جامعه آماري شامل منطقه 12 كلان‌شهر تهران در سال 1399 است. به‌منظور برآورد حجم نمونه از نرم‌افزار SPSS Sample Power استفاده گرديد، حجم نمونه آماري پژوهش براي اين منطقه 120 نفر برآورد شده، شيوه نمونه‌گيري، خوشه‌اي چندمرحله‌اي و از آماره T براي تحليل داده‌ها استفاده‌شده است. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، ميانگين ابعاد شروع زندگي، حفاظت در برابر خطر، استاندارد زندگي، كالبدي و فرهنگي در منطقه 12 پايين‌تر از حد متوسط (3) مي‌باشند. بنابراين اين منطقه در وضعيت مناسبي قرار ندارد. مقدار بعد آموزش و دانش (3/83)، بالاتر از حد ميانگين و وضعيت منطقه ازلحاظ اين بعد مناسب است. بر مبناي آماره T، ابعاد آموزش و دانش (3/01) و كالبدي (4/82) وضعيت مناسبي دارند. مؤلفه‌هاي شروع خوب زندگي (2/10-)، حفاظت در برابر خطر (2/42-)، استاندارد زندگي (2/62) و فرهنگي (2/12) وضعيت نامناسبي دارند. بر اساس نتايج آماره T، وضعيت مؤلفه‌هاي حق اوقات فراغت و فعاليت (3/65)، حق آموزش (4/04)، حق ارتباط (3/03)، امكانات و زيرساخت‌ها (5/22) و فضاي سبز (4/47)، حق شروع زندگي سالم (3/01-)، حق آب سالم و بهداشت (0/03-)، حق آمادگي اضطراري (0/50)، حق ايمني (3/43-)، مراقبت‌هاي خاص (2/87)، حق دسترسي به اطلاعات (1/85-)، حق عدالت اجتماعي (1/27)، حق كيفيت زندگي (2/48)، حق به محيط‌زيست (1/35) و حق تحرك (2/92) وضعيت مناسبي دارند.