واكاوي ارتباط عناصر نظريه‌ خرده ‏فرهنگ دهقاني راجرز با توسعه‌ مناطق روستايي (مطالعه‌ موردي: روستاي گلين، شهرستان سنندج)

پژوهش حاضر با هدف واكاوي عناصر نظريه‌ خرده ‏فرهنگ دهقاني، كه راجرز آن‏ها را موانع توسعه دانسته، انجام شده است. نظريه‌ يادشده در روستاي گلين شهرستان سنندج آزمون شده است تا از اين طريق شناخت جامعي از بافت اجتماعي جامعه‌ مورد بررسي حاصل شود؛ به اين منظور كه مشخص شود آيا عناصر خرده ‏فرهنگ دهقاني به صورتي كه مورد توجه راجرز بوده در جامعه‌ مورد بررسي صدق مي‏ كند. جامعه‌ مورد بررسي 344 خانوار دهقانان ‏اند كه داده ‏ها با استفاده از نمونه‏ گيري هدفمند و نظري با بررسي ديدگاه 35 دهقان و تشكيل 7 بحث گروهي با استفاده از روش ‏هاي مصاحبه‌ عميق و بحث گروهي متمركز اشباع نظري حاصل شد. براساس يافته ‏هاي پژوهش، عناصر خرده‏ فرهنگ دهقاني در جامعه‌ يادشده، با آنچه راجرز و ساير نظريه‏ پردازان اين حوزه مطرح كرده ‏اند، مطابقت ندارد؛ به ‏طوري ‏كه فقط در مؤلفه‌ عدم اعتماد متقابل در روابط شخصي يافته‏ ها بيانگر نارضايتي مردم از وضع موجود به دليل نبود اعتماد در بين آن‏هاست. بنابراين، مي ‏توان گفت چنانچه مؤلفه‏ هاي خرده‏ فرهنگ روستايي با مطالعات صحيح و متناسب با نيازهاي نوين و با شرايط امروز جامعه بازسازي و بازانديشي شوند مي ‏توانند به ‏عنوان محركي در فرايند توسعه و مشاركت روستايي عمل كنند.