بررسي شاخص‌هاي شكوفايي شهري در شهر خرم‌آباد

در سال‌هاي اخير تلاش‌هاي جامعه جهاني براي دستيابي به الگويي بهينه از زندگي شهري منتج به ارائه مدل شكوفايي شهري شده است. شكوفايي نمادي از توسعه يافتگي و حركت هوشمندانه‌اي است كه زواياي مختلف سيستم شهري را تحت تأثير قرار مي‌دهد. شكوفايي داراي شاخص‌هايي است كه به نظر بسياري از محققان بر پايداري اجتماعي به عنوان يكي از اركان توسعه پايدار تاثيرگذار است. اين پژوهش به دنبال بررسي وضعيت شكوفايي شهري و پايداري اجتماعي و شناسايي اثرات شكوفايي در پايداري اجتماعي است. جامعه آماري نواحي24 گانه شهر خرم‌آباد است. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 384 نفر تعيين شد. پس از تكميل پرسشنامه‌ها با استفاده از آزمون تي تك نمونه‌اي و رگرسيون چند متغيره به تجزيه و تحليل داده‌ها پرداخته شد. نتايج نشان داد كه شاخص‌هاي شكوفايي در سطح شهر خرم‌آباد در حد متوسط است. از طرفي نتايج سنجش شاخص‌هاي پايداري شهري نيز تقريبا در سطح متوسط ارزيابي شد. با اين وجود تغييرات در زمينه شاخص‌هاي اندازه گيري شده در سطح نواحي ملموس است. از طرفي توزيع فضايي امتيازات شكوفايي شهري و پايداري اجتماعي در سطح نواحي بيانگر همبستگي (0/873=r)  بين اين دو مفهوم است. چنانكه به ترتيب نواحي كه داراي امتياز بالاتري و يا پايين‌تري از حد متوسط در زمينه شكوفايي بوده‌اند عمدتا در زمينه پايداري اجتماعي نيز چنين رويه‌اي داشته‌اند. همچنين بر اساس نتايج رگرسيون خطي شاخص‌هاي بهره‌وري با 0/383، كيفيت زندگي با0/352، زير ساخت0/297، پايداري زيست محيطي 0/204، و دربرگيرندگي و شمول اجتماعي با 0/186 به ترتيب بيشترين اثر را در پايداري اجتماعي داشته‌اند.