نوشهرگرايي و حس مكان: مطالعه موردي محله هفت حوض شهر تهران

نوشهرگرايي به‌عنوان يك جنبش جديد در برنامه‌ريزي و طراحي شهري با اصول خود كه برساخت شهرهايي مردمي و مناسب براي زندگي تأكيد دارد، مكان سازي و فضاي عمومي را در اولويت برنامه‌هاي خود قرار داده است. نوشهرگرايان ادعا مي‌كنند كه برنامه‌هاي آنان در قالب اصول ده‌گانه مي‌تواند در شكل‌گيري حس مكان افراد مؤثر باشد. ازاين‌رو، هدف از انجام اين تحقيق، شناخت ميزان تأثير هر يك از اصول نوشهرگرايي بر حس مكان در محله هفت‌حوض تهران مي‌باشد. جهت تحقق اين هدف، از روش توصيفي- تحليلي و همبستگي استفاده‌شده است. روش گردآوري داده‌ها ميداني و ابزار آن پرسشنامه محقق ساخته مي‌باشد كه از روايي و پايايي قابل‌قبول برخوردار است. جامعه آماري تحقيق شامل ساكنين محله هفت‌حوض واقع در منطقه 8 شهر تهران مي‌باشد كه تعداد آن 30401 نفر است. ازاين‌بين 500 نفر به‌عنوان نمونه جهت مطالعه ميداني و توزيع پرسشنامه‌ها انتخاب شدند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها نيز از مدل رگرسيون چند متغيره استفاده‌شده است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه از بين اصول نوشهرگرايي، 9 اصل از آن تأثير مثبت بر افزايش حس مكان دارند. طبق نتايج، اصل كيفيت زندگي با ضريب رگرسيون 0.63 بيشترين تأثير مثبت و اصل افزايش تراكم با ضريب 0.09- تأثير كاهنده بر حس مكان در محله هفت‌حوض دارد. بنابراين مي‌توان گفت اصول نوشهرگرايي، به‌جز اصل افزايش تراكم، بر تقويت حس مكان در محله هفت‌حوض تهران تأثير دارد و به‌عنوان رويكردي مطلوب در توسعه و بهبود زندگي شهري پذيرفته مي‌شود.