تحليل اثرات احساس تعلق مكاني بر مشاركت روستائيان دراجراي طرح هادي مطالعه موردي: استان زنجان

در حال حاضر، موضوع حس تعلق به مكان، از محورهاي مهم در افزايش مشاركت روستائيان و بهبود فرايند برنامهريزي اين نواحي است. احساس تعلق به روستا نمايانگر احساس ذهني مثبت افراد نسبت به زندگي در آن است. هدف تحقيق حاضر شناخت اثرات احساس تعلق مكاني در چهار بعد (تعلق عاطفي، رفتاري و شناختي و عملكردي) در فرايند مشاركت روستائيان در تهيه و اجرا و نگهداشت طرح هادي است. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي تحليلي است. روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه) است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل روستاهاي چير، گلابرسفلي، چسب و سارمساقلو است. براي تعيين تعداد نمونه آماري از جدول مورگان استفاده گرديد، تعداد نمونه لازم جهت تكميل پرسشنامه برابر با 384 نمونه است. پرسشنامه ها با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده تكميل شد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات گردآوري شده از آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون تي تك نمونه اي، جدول توافقي كاي دو، كروسكال واليس و مدل تحليل مسير) استفاده شده است. يافته هاي تحقيق نشان ميدهد، بيشترين تأثير احساس تعلق مكاني بر روي مشاركت روستائيان در طرح هادي مربوط به مؤلفه هاي تعلق عملكردي و تعلق شناختي ميباشد. تحليل يافته هاي استنباطي آزمون تي نيز نشان ميدهد، بر اساس سطح مطلوبيت مورد آزمون و سطح معناداري وضعيت ابعاد چهارگانه احساس تعلق مكاني مطلوب ارزيابي ميشود. بالاترين سطح مطلوبيت مربوط به تعلق شناختي به امكانات مي باشد.