بررسي اهميت احساس امنيت در كيفيت فضاهاي شهري و عوامل مؤثر بر آن مطالعه موردي: پياده‌راه مركزي شهرهمدان و محلات پيرامون

احساس امنيت در فضاهاي شهري به‌عنوان مسئله موردنياز شهروندان مطرح است كه در صورت عدم امنيت در آن‌ها شرايط براي وقوع جرم بسيار مستعدتر است. هدف پژوهش، تعيين روابط علي بين متغير مستقل احساس امنيت و متغير وابسته كيفيت فضاهاي شهري و دستيابي به چارچوب منظمي از عوامل مؤثر بر آن، براي مورداستفاده قرار دادن در مطالعات شهري است. روش تحقيق، از نوع همبستگي و در چارچوب روش‌هاي تحليلي است. نحوه جمع‌آوري اطلاعات، از تكنيك پرسشنامه استفاده شد. پرسشنامه‌ها بين 365 نفر از مراجعه‌كنندگان انجام شد. جامعه نمونه نيز به‌صورت خوشه‌اي بين كارشناسان و شهروندان انتخاب شد و پايايي پرسشنامه با الفاي‌كرونباخ 0.899 محاسبه گرديد. در تحليل مسير پژوهش حاضر، ريسك و مخاطره (ريسك اعتماد كردن) با ضريب مسير 0.655 اولين تبيين‌كننده احساس امنيت در كيفيت فضاي شهري پياده راه مركزي شهر همدان است. نتايج ضريب همبستگي بين متغير احساس امنيت بر كيفيت فضاهاي شهري 0.925 و داراي سطح معناداري بسيار زياد ( Sig:0.000)است، يعني هرچقدر ميزان احساس امنيت افزايش يابد، كيفيت فضاي شهري نيز افزايش مي‌يابد. يافته‌هاي توصيفي حاكي از آن است كه پاسخ‌دهندگان ميزان ريسك اعتماد كردن و بي‌نظمي اجتماعي را در سطح بالايي ارزيابي كرده‌اند. در ارتباط با متغير حمايت اجتماعي؛ اكثر پاسخ‌دهندگان نسبت به كمك ديگران در مواقع اضطراري اميدي نداشتند و امداد و ياري آن‌ها در امر اجتماع را در سطح پايين مي‌دانستند. همچنين پاسخ‌دهندگان ميزان وقوع جرائم بزهكاري در محيط پياده راه مركزي شهر همدان و محلات پيراموني را نيز در سطح پاييني ارزيابي مي‌كنند. نتايج پژوهش نمايانگر آن است كه احساس امنيت به‌عنوان متغير مستقل با متغيرهاي بي‌نظمي اجتماعي، درك از بروز جرائم و بزهكاري، نظارت اجتماعي، اجتماعي، فعاليت‌ها-كاربري‌ها، حمايت اجتماعي و ريسك اعتماد كردن همبستگي معني‌داري دارد.