تحليل فضايي مراكز استراتژيك شهر نيشابور با استفاده از رويكرد اندركنشي

ايمني و امنيت از ابتدايي ترين اصول در جهت دستيابي به استانداردهاي مطلوب آسايش شهري است. به نظر ميرسد امروزه از تجارب و الگوهاي موجود به نحوي مؤثري در ايمن سازي شهرها بهره برداري لازم نشده و متأسفانه شاهد ساخت وسازهاي غيراصولي و بسيار آسيب پذير مانند تمركز در زيرساخت هاي شهري مي باشيم كه در هنگام وقوع تهديدات انسان ساخت موجب خسارات و تلفات سنگين به زيرساخت هاي شهري، تأسيسات و از همه مهمتر جمعيت شهري خواهد شد. اين پژوهش از نوع كاربردي و به روش كمي است كه هدف از انجام آن، بررسي ميزان تأثير مراكز استراتژيك شهر نيشابور بر يكديگر و نمايش فضايي ميزان ريسك اين شهر است. در اين راستا براي دستيابي به اهداف مذكور از تحليل اندركنشي استفاده شده است. مشاركت كنندگان در پژوهش حاضر شامل بيست نفر از متخصصان حوزه پدافند غيرعامل و شهرسازي مي باشند. نتايج اندركنش فيزيكي نشان داد كه در صورت تهاجم به جنوب غربي شهر، بسياري از مراكز شهري در عملكرد خود دچار اختلال مي شوند. در زمينه اندركنش سايبري، سه گره اساسي (شرق، جنوب و جنوب غرب) در شهر وجود دارد كه از اين ميان، گره شرقي داراي بيشترين ميزان اندركنش مي باشد. بر طبق نتايج اندركنش جغرافيايي اكثر دارايي هايي كه در قسمت هاي مرزي شهر قرار دارند داراي اندركنش بالابودند.