نقش آموزش و پرورش در گفتمان‌سازي اقتصاد مقاومتي (در چارچوب اقتصاد اسلامي)

هدف: اهداف اين پژوهش تبيين نقش آموزش و پرورش در تحقق اهداف اقتصاد مقاومتي و گفتمان‌سازي آن در كشور است. روش: براي اين منظور روش تحليل محتواي اسنادي به كار گرفته و جهت اولويت‌بندي از الگوي برخاسته از رويكرد مبتني بر آراي خبرگان بسط يافته و به صورت چندگانه استفاده شده است. در بخش آراي خبرگاني، جامعه تحقيق اساتيد دانشگاهي مرتبط، مديران و كارشناسان آموزش و پرورش و مديران و كارشناسان نهادهاي مرتبط بودند كه به طور هدفمند بر اساس ميزان دانش، تخصص و علاقمندي به شركت در مطالعه انتخاب شدند. جهت تجزيه و تحليل يافته‌ها از آزمون فريدمن، تجزيه واريانس دوطرفه و تحليل واريانس يك‌طرفه كروسكال- واليس به كار گرفته و استقلال گروه‌هاي نمونه از جوامع آماري مختلف آزمون شد. يافته‌ها: نتايج اولويت‌بندي راهبردها و برنامه‌ها بر اساس ميانگين رتبه‌ها نشان داد راهبرد گسترش مشاركت آموزش و پرورش در تحقق اهداف‌ اقتصاد مقاومتي در كشور ، در ميان راهبردهاي چهارگانه داراي اولويت دوم است. همچنين برنامه گفتمان‌سازي اقتصاد مقاومتي و تبيين سياست‌هاي مربوطه مانند جهاد اقتصادي به همراه ترويج فرهنگ حفظ بيت‌المال و حقوق مردم، قانون‌گرائي و مسئوليت ‌پذيري در برابر محيط‌زيست در ميان مجموعه برنامه‌هاي مربوط به راهبرد گسترش مشاركت آموزش و پرورش در جامعه، اولويت نخست را دارد. نتيجه‌گيري: با وجود تنوع در آراي صاحبنظران پيرامون تعريف اقتصاد مقاومتي و رابطه آن با اقتصاد اسلامي و تفاوت ديدگاه گروه‌هاي سه‌گانه اساتيد، مديران و كارشناسان آموزش و پرورش و مديران و كارشناسان نهادهاي مرتبط با آن، نزديك شدن به توافق براي گفتمان‌سازي و تحقق اهداف اقتصاد مقاومتي در كشور توصيه مي‌شود.