بررسي تفاوت‌هاي بين نسلي به لحاظ دين‌داري و هويت ديني: والدين جانباز و فرزندان ساكن در شهرستان بندر لنگه

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه تفاوت هاي بين نسلي به لحاظ ابعاد دين‌داري و هويت ديني والدين جانباز و فرزندان شان انجام پذيرفت. روش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت و روش از نوع توصيفي- پس‌رويدادي بوده است. جامعه آماري شامل تمامي 460 جانباز ساكن در شهرستان بندرلنگه  و تمامي فرزندان پسر 20 تا 30 ساله خانواده هاي آنان بود كه از آن بين تعداد 25 نفر از پدران و 25 نفر از فرزندان پسر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و با دو پرسشنامه دين‌داري گلاك و استارك (1965) و همچنين پرسشنامه هويت ديني سراج زاده (1383) مورد سنجش قرار گرفتند و پس از جمع آوري داده ها از آزمون تي وابسته استفاده شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان دهنده آن است كه ميانگين هويت ديني فرزندان در دو بعد احساسي (21.6=M) و مناسكي (21.5=M) از ميانگين بعد احساسي (20.4=M) و مناسكي (20.5=M) والدين خود بالاتر و والدين نيز در بعد اعتقادي (22.2=M) نسبت به فرزندان (16.5=M) در سطحي بالاتر قرار دارند. به علاوه نمرات ميانگين جوانان در دو بعد فكري (16.5=M) و پيامدي دين‌داري  (19.9=M) از والدين خود در بعد فكري (13.1=M)، و پيامدي (18.4=M) برتر و والدين نيز در بعد اعتقادي (20.3=M) در مقايسه با فرزندان (16.6=M) در سطحي بالاتر قرار دارند. نتيجه گيري: به‌طور كلي والدين پژوهش حاضر با فرزندان شان فضاي فكري متفاوتي كه بتوان شكاف نسلي خواند را تجربه نمي كنند.