بررسي نتايج احياي قلبي-ريوي و عوامل موثر بر آن با تاكيد بر علت ايست قلبي و پروگنوز يك ساله بيماران نجات يافته

زمينه و هدف: احياي قلبي ريوي به‌عنوان يك مداخله‌اي سريع و فوري در جلوگيري از مرگ در فردي است كه به‌طور ناگهاني دچار ايست قلبي-تنفسي شده است، اين مطالعه با هدف بررسي نتايج احياي قلبي ريوي و عوامل موثر بر آن با تاكيد بر علت ايست قلبي و پروگنوز يك ساله بيماران نجات يافته انجام خواهد شد. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي- تحليلي گذشته‌نگر است كه به‌مدت 24 ماه، از اول فروردين 1397 تا پايان اسفند ۱۳۹8 در بيمارستان شهيد مصطفي خميني شهر ايلام در تير 1401 تا شهريور 1401 انجام شد. اطلاعات لازم براساس داده‌هاي موجود در پرونده‌هاي بيماران جمع‌آوري گرديد. يافته‌ها: از 152 بيمار، (42.1%)64 مرد و (57.9%)88 زن بودند. ميانگين در گروهي كه CPR موفق داشتند 60.57 سال و در گروهي كه CPR ناموفق داشتند 68.27 سال بوده است. 13.7% كل CPRها در زمان تعويض شيفت رخ داده بود، تعداد CPR در تعويض شيفت شب با صبح 11 مورد (7.2%) و در تعويض شيفت عصر با شب شش مورد (3.9%) و تعويض شيفت عصر با شب چهار مورد (2.6%) بوده است. بيشترين بيماراني كه تحت CPR قرار گرفتند بيماران مبتلا به بيماري‌هاي داخلي بودند. نتيجه‌گيري: نتايج بيانگر اين است كه انجام CPR در هر زماني مورد توجه قرار مي‌گيرد. با اين وجود دلايل عدم موفقيت عمليات احيا را بايستي در عوامل ديگر جستجو كرد. اين عوامل مي‌توانند شامل روزآمد كردن دانش پرستاري و پزشكي در زمينه تيم احيا، تجره و مهارت تيم احيا، آموزش‌هاي ادواري تيم احيا باشند.