بررسي اثر تمرينات ورزش شنا بر استرس اكسيداتيو ناشي از مصرف مزمن مرفين

زمينه و هدف: مرفين به‌عنوان يك ضددرد قوي با كاربرد گسترده باليني جهت كنترل دردهاي متوسط تا شديد است كه همچنين شامل موارد سوء مصرف دارويي گسترده نيز مي‌باشد. بررسي‌هاي اخير نشان داده‌اند كه تكرار استفاده از مرفين و مشتقات آن مي‌تواند سبب ايجاد استرس اكسيداتيو شود. در اين مطالعه اثرات تمرينات روزانه شنا، بر شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو در هايپوكمپ و پلاسماي موش‌هاي صحرايي وابسته به مرفين بررسي شد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي 48 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد Wistar استفاده شد. آزمايش‌ها طي ماه‌هاي دي تا نيمه اسفند 1400 در دانشگاه علوم پزشكي اراك انجام شد. مرفين در آب روزانه به‌مدت چهار هفته به موش‌هاي صحرايي تجويز شد. تمرينات ورزش شامل 15 دقيقه شناي مداوم روزانه بود. هايپوكمپ و پلاسما از هر گروه جمع‌آوري و براي اندازه‌گيري فاكتورهاي MDA، GSH، BDNF و ايريسين استفاده شد. يافته‌ها: در پلاسما و هايپوكمپ گروه مرفين در مقايسه با گروه كنترل، GSH به‌صورت معنادار كاهش داشت. درحالي‌كه GSSG و MDA به‌صورت معناداري افزايش داشت. مصرف مرفين تاثيري بر ايرسين پلاسما نداشت، اما باعث كاهش معنادار BDNF هايپوكمپ شد. تمرينات شناي روزانه در گروه مصرف‌كننده مرفين به‌صورت معنادار اثرات مرفين بر سطوح GSH، GSSG و MDA پلاسما و هايپوكمپ و BDNF هايپوكمپ را جبران كرد. نتيجه‌گيري: تمرينات شناي روزانه در طي روند مصرف مزمن حداقل بخشي از استرس اكسيداتيو ناشي از مصرف مرفين را جبران مي‌كند. اين اثر ممكن است به كاهش آسيب‌هاي سلولي و ملكولي ناشي از مصرف مزمن مرفين كمك كند.