شرط شخصي تلقي شدن داده‌ها در فضاي سايبر بررسي تطبيقي مقررات عمومي اروپايي حفاظت از داده و حقوق ايران

داده‌هاي شخصي قسمي از اطلاعات مربوط به حريم خصوصي افراد است و توسط قانون‌گذاران تحت عنوان حق بر حريم خصوصي مورد حمايت قرار گرفته است. از طرفي حمايت از كاربران در مقابل اعمال شركت‌هاي پردازنده‌ داده و خطراتي كه ممكن است تماميت و محرمانگي داده‌هاي شخصي ايشان را تهديد كند مستلزم آشنايي با ويژگي‌هاي اين نوع خاص از داده‌هاست. در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحليلي‌ـ توصيفي تلاش شد با بررسي متن سند مقررات عمومي حفاظت از داده‌هاي شخصي اتحاديه‌ اروپا و همچنين اسناد حقوقي ايراني‌ـ نظير قانون تجارت الكترونيك، قانون جرايم رايانه‌اي، پيش‌نويس لايحه‌ صيانت و حفاظت از داده‌هاي شخصي‌ـ به تبيين ويژگي‌هاي متمايزكننده‌ داده‌هاي شخصي از ديگر داده‌ها در فضاي سايبر پرداخته شود. در نهايت يافته‌هاي پژوهش حاضر حاكي از آن بود كه داده‌هاي شخصي لزوماً مرتبط با شخص حقيقي است و نقطه‌ اشتراكي كه در همه‌ اقسام و مصاديق داده‌هاي شخصي مشاهده مي‌شود قيد شناسنده بودن آن داده‌هاست؛ بدين ترتيب كه اگر بتوان با استفاده از ابزار و وسايل متعارف و منطقي پردازش داده، چه به صورت مستقيم چه به صورت غيرمستقيم، صرفاً و به‌تنهايي به هويت شخص موضوع داده (و نه اشخاص ديگر) دست پيدا كرد، داده‌ها شخصي تلقي خواهند شد.