بهبود تاب‌آوري شبكه قدرت در مواجهه با حملات متمركز با استفاده از آناليز پيشامد

در جوامع امروزي سامانه هاي قدرت به‌عنوان يكي از زيرساخت حياتي، علي‌رغم پيشرفت‌هاي وسيع، در معرض تهديدات متعدد طبيعي و غير طبيعي هستند. شبكه هاي قدرت در قديم تنها به گونه‌اي طراحي مي شدند كه در برابر رخداد هاي با احتمالات قابل پيش‌بيني (حوادث معمول) مقاوم باشند. اين در حالي است كه حوادث با احتمال رخداد كم و اثرات مخرب زياد به‌عنوان يك چالش اساسي محسوب مي شوند. انتظار مي رود شبكه هاي قدرت در مواجهه با چنين حوادثي، انعطاف‌پذيري لازم را داشته باشند و به سرعت مختل نشوند. اين مهم در قالب مفهوم تاب آوري مطرح مي گردد. در اين مقاله پس از بيان مفاهيم و مباني تاب آوري با نگاهي بر سوابق پژوهش ها، به بررسي استراتژي هاي ارتقاي تاب آوري و به‌طور خاص راهكار «زيرزميني سازي خطوط» پرداخته مي شود. همچنين در ادامه سناريوي كلي پژوهش، با فرض تهديد به‌صورت يك حمله فيزيكي خرابكارانه و متمركز تعريف مي شود. با درنظر گرفتن قيود محدوديت بودجه و هزينه هاي فراوان اجرايي شدن اين راهكار، الگوريتمي جهت تعيين اولويت خطوط و باس هاي شبكه پيشنهاد مي گردد. اين الگوريتم با فرض شرايط ايستا براي پاسخ به مسئله، از دو رويكرد آناليز پيشامد (به كمك معيار بار از دست رفته) و نظر خبرگان براي دريافت بهترين اولويت به‌منظور اجراي زيرزميني خطوط بهره مي گيرد. در پايان روش پيشنهادي بر روي شبكه 39 باسه IEEE و به كمك نرم افزار ديگسايلنت اجرا و پس از دريافت داده هاي مورد نظر، نتايج ارائه و تحليل مي شوند تا توانايي هاي روش پيشنهادي اثبات گردد.