بررسي مقاومت ضربه‌اي، ريزساختاري و كاهش وزن در بتن ژئوپليمر پوزولاني حاوي الياف، تحت حرارت بالا

امروزه ساخت سازه هايي با اهميت خيلي زياد (نظير سازه هاي نظامي، تاسيسات هسته اي، بيمارستان ها و تأسيسات زيربنايي)، با مقاومت بالا در برابر بارهاي ضربه اي و حرارت زياد، در حوزه پدافند غيرعامل از اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين راستا، توليد بتن پر مقاومت و دوستدار طبيعت به‌عنوان مصالح اصلي به‌كار رفته در اين نوع از سازه ها نقش مهمي را ايفاء مي كند. در اين مقاله به بررسي آزمايشگاهي خصوصيات بتن ژئوپليمر سرباره اي حاوي0 الي 8 درصد نانوسيليس و 1 الي 2 درصد الياف پلي اولفين پرداخته شده است. نمونه هاي بتني ساخته شده در سن عمل آوري 90 روزه و در دماي 25 و 500 درجه سلسيوس تحت آزمون ضربه وزنه افتان، كاهش وزن، تصويربرداري ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) و طيف سنجي پراش اشعه ايكس (XRD) قرار گرفتند، آناليز طيف سنجي فلورسانس اشعه ايكس (XRF) نيز در دماي 25 درجه سلسيوس و در سن 7 روز عمل آوري بر روي نمونه هاي بتني انجام گرفت. نتايج حاصله حاكي از تضعيف ريزساختار بتن در معرض حرارت بالا است، بهبود نتايج حاصل از آزمون ها در بتن ژئوپليمري نسبت به بتن معمولي مشهود است. بهترين و ضعيف ترين عملكرد در آزمون كاهش وزن نمونه ها متعلق به بتن ژئوپليمري حاوي 8 درصد نانوسيليس و بتن ژئوپليمري حاوي 8 درصد نانوسيليس و 2 درصد الياف، به ترتيب به ميزان 061/0 و 12/0 درصد افت وزن نمونه مي باشد. بهترين عملكرد در ميزان جذب انرژي ضربه وزنه افتان در دماي 25 و 500 درجه سلسيوس متعلق به بتن ژئوپليمري (حاوي 8 درصد نانوسيليس و 2 درصد الياف) به ترتيب به ميزان 25/2928 و 44/773 ژول است. بيشترين و كمترين ميزان افت در انرژي جذب شده نمونه هاي بتني تحت دماي500 درجه سلسيوس نسبت به دماي 25 درجه سلسيوس، متعلق به بتن معمولي و بتن ژئوپليمري (حاوي 8 درصد نانوسيليس) به ترتيب به ميزان 33/83 و 33/53 درصد است.