تأثير همه گيري كوويد 19 بر ميزان بازيد افراد جامعه ازپارك هاي شهري

مناظر و فضاهاي سبز شهري بخش جدايي‌ناپذير فضاهاي شهري مي‌باشند كه در شرايط گوناگون نقش قابل‌توجهي در رفاه و آسايش شهروندان دارند. با شيوع همه گيري كوويد 19 و اعمال قرنطينه و فاصله اجتماعي فشارهاي روحي و رواني بسياري به افراد جامعه وارد آمد و دسترسي به پارك هاي شهري نسبت به دوران قبل از همه‌گيري كوويد 19 محدود گرديد. بر اين اساس، هدف از اين پژوهش دست‌يابي به تغييرات تعداد دفعات و دلايل مراجعات شهروندان به پارك هاي شهري در دوران قبل و در زمان شيوع همه‌گيري كوويد ۱۹ مي‌باشد. در اين تحقيق از منابع كتابخانه اي و پرسشنامه به‌صورت برخط و توزيع از طريق ابزار ارتباطي به‌روز بهره گرفته شد. جهت انتخاب نمونه‌ها از روش انتخاب تصادفي ساده استفاده گرديده و تعداد 198 نفر در پژوهش شركت نمودند. براي ارزيابي داده‌هاي مستخرج از پرسشنامه‌ها از آزمون آماري مك نمار و ميانگين امتيازي استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه تعداد دفعات مراجعات به پارك هاي شهري در دوران همه گيري كوويد ۱۹ به‌طور معني‌داري كاهش يافته است؛ همچنين ميانگين امتيازي تعداد دفعات مراجعات به پارك هاي شهري قبل از دوران همه گيري كوويد 19، 44/3 به دست آمد كه در مقايسه با ميانگين امتيازي تعداد دفعات مراجعات به پارك هاي شهري در دوران همه گيري كوويد 19 كه برابر با 58/2 مي‌باشد در حد قابل‌توجهي روند نزولي مراجعات به پارك هاي شهري را نشان مي‌دهد؛ همچنين دلايل مراجعات به پارك هاي شهري در دوران كوويد 19 نشان مي‌دهد كه از جنبه تفريحي و اجتماعي پارك هاي شهري به‌شدت كاسته شده است. در نتيجه بايد موانع و مشكلات حضور شهروندان در پارك هاي شهري رفع شده و اين اماكن با شرايط همه گيري سازگار گردند.