بررسي قابليت اطمينان و دسترس‌پذيري سامانه‌هاي توليد انرژي در شناورهاي دريايي با هدف افزايش ضريب اطمينان پدافندي

جوامع امروزي خطرات امنيتي براي منابع انرژي الكتريسيته در كشتي‌ها، افزايش قيمت سوخت، تشديد قوانين بين‌المللي در مورد آلودگي، كمبود فضا و سوخت در كشتي، باعث نگراني در مباحث بين‌الملل شده است. امروزه با پيشرفت فنّاوري و وقوع جنگ‌هاي مدرن دريايي، منابع توليد انرژي شناورها، به‌عنوان يكي از اهداف استراتژيك مطرح‌شده‌اند. همين موضوع سبب شده است كه شناسايي تهديدات در حوزه توليد انرژي الكتريسيته در شناورها، از اهميت بسزايي برخوردار باشد. هدف اين مقاله، بررسي و محاسبه ميزان دسترس‌پذيري و قابليت اطمينان انواع سامانه‌هاي توليد انرژي در شناورها است؛ و در همين راستا با توجه به نوع سيستم توليد انرژي در شناورها و مزايا و معايب آن‌ها، مدل ماركوف جهت محاسبه قابليت اطمينان با در نظر گرفتن عوامل تأثيرگذار ترسيم‌شده و ميزان قابليت اطمينان و دسترس‌پذيري شناورها محاسبه و مقايسه مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه استفاده از انرژي خورشيدي در كنار ديزل ژنراتور، داراي قابليت اطمينان بالاتر نسبت به ديگر منابع توليد (0.996) و داراي ميزان دسترس‌پذيري بالاتر (0.998)، است و مي‌تواند انرژي خورشيدي علاوه بر تأمين بخشي توان مصرفي شناور، باعث كاهش نگهداري و تعميرات، كاهش هزينه‌ها، افزايش طول عمر ژنراتورها و افزايش طول مدت دريانوردي شده و تضمين‌كننده تداوم انرژي و باعث بهبود پدافند غيرعامل در حوزه انرژي الكتريسيته شناورهاي دريايي باشد.